Time of my Life.nl

We dachten.. waarom niet weer eens een apart land?… juist de landen waar je niet snel naar toe gaat, zijn vrij speciaal zo was onze ervaring, dus waarom niet Iran?…

Iran heeft onze verwachtingen sterk overtroffen. Ook al heeft het land veel moois te bieden, vooral de mensen maken het zo bijzonder. Ze zijn gastvrijer dan wie dan ook ter wereld. Van de 30 dagen in Iran hebben we er slecht 8 in een hotel moeten slapen! Onvergetelijk ook hoe ons continue geweigerd werd te mogen betalen. Diep beledigd waren ze, als we het probeerden. Helaas moesten we soms uitnodigingen afslaan, we hadden een drukke sociale agenda!
Diep beledigd zijn Iraniërs als je ze verward met Arabieren, ze spreken een andere taal, Farsi, en hebben een andere beschaving.

India, Bombay 20 november
Midden in de nacht vertrokken uit centraal Bombay voor de vlucht naar Iran. Wat we toen niet wisten was dat exact een week later zich het drama zou voltrekken waarbij tegenover ons hostel zeer veel mensen werden doodgeschoten…
We moesten in de Arabische Emiraten overstappen, maar omdat de aansluitende vlucht naar Iran was geannuleerd bleven we er een nacht slapen Lekker comfort in een 4 sterrenhotel. De volgende nacht waren we de enige toerist in het vliegtuig.

Shiraz 21 -25 november
Bij aankomst op luchthaven Shiraz was het gebed in de aankomsthal aan de gang, vele mannen en vrouwen in zwart gewaad bogen geknield op perzische tapijten op en neer… We zaten meteen in de andere sfeer!!

In Bombay hadden we een vriendelijke Iranier, Armin genaamd, ontmoet die in Australie woont. Hij gaf ons allemaal tips voor Iran evenals adressen van z’n familie in Iran waar we langs konden gaan.
Vanaf luchthaven Shiraz (aankomst Iran) een taxi genomen naar de oom van Armin (de Australische Iranier). Omdat niemand de deur opende op het adres van de oom reed de taxichauffeur naar een telefooncel, deze was bezet, een voorbijganger bood zijn mobiele telefoon aan. Het was overweldigend dat de taxichauffeur  ons niet voor een dichte deur wilde afzetten en dat een wildvreemde voorbijganger ons hielp met zijn GSM. Een waar welkom in Iran.
Toen we bij de oom en tante aan kwamen werd ons aangeboden er te mogen logeren. S avonds hadden we een diner bij ze thuis met hun vrienden en veel Iraanse gerechten. De daaropvolgende dag nam hun dochter ‘Negin’ ons mee op sleeptouw en bezochten we prachtige parken, graftombes van Iraanse dichters en eeuwenoude moskeeën. Meerdere keren vroegen wildvreemden of we met hen tijd wilden doorbrengen (uitnodigen voor het eten, sightseeing etc.).

De avonden in Shiraz brachten we door bij vrienden van Negin op zogenaamde ‘indoor’ feestjes. Omdat in Iran heel veel verboden is gebeurt alles achter gesloten deuren. Meisjes dragen strakke sexy topjes, hoofddoek gaat af, illegaal geïmporteerde alcohol (alcohol is verboden in Iran), zelf gemaakte Shiraz-wijn, vrouwen zingen met bandje (in Iran mogen vrouwen niet alleen zingen met een band). Verder kregen we erg veel te horen over het land, hoe ontevreden ze zijn met hun dictators (overheid). Ook werd ons vaak gevraagd waarom we in Iran waren en wat we van ze vonden. De mensen weten donders goed wat een slechte naam Iran heeft in de wereld en zitten daar mee.
Naar de highlight van het land Persepolis (soort Forum Romanum van 3000 jaar oud) reden we met mensen die het leuk vonden er met ons heen te gaan. Na 80 kilometer op de achterbank kwamen we aan, het was erg indrukwekkend. Vervolgens wilden ze ons trakteren op een lunch, betalen? Ben je gek! “You are our guest” werd ons altijd verteld. Daarna nog naar 3000 jaar oude in de rotsen uitgehakte graftombes van oude koningen geweest. Wat zijn de mensen die gul en oprecht hartelijk… Er zit echt niks achter , ze willen gewoon gastvrij zijn naar bezoekers van hun land. Dit hebben we zo echt nooit  eerder meegemaakt.
Met tranen in de ogen namen we afscheid van onze nieuwe vrienden… ongelofelijk.. het voelde alsof we een echt band hadden opgebouwd en dat in slechts 5 dagen. Deze mensen zijn zo goed en oprecht…

Yazd 26 – 29 november
Midden in de nacht arriveerden per bus in Yazd, omdat het hotel vol was, lieten ze ons op een bankje in het restaurant slapen. Yazd, 1 der oudste steden ter wereld en in de woestijn gelegen is gemaakt van mud-brick. Een stadstour gedaan en kameelburger gegeten.
Volgende dag naar Kharanaq gereden, een klein oud plaatsje midden in de woestijn, de oude stad, de citadel, is verlaten. Het is 1000 jaar oud en heeft een schuddende minaret, waar we in klommen. Volgende dag een mooie wandeling gemaakt met 2 andere Nederlandse backpackers door droog bergachtig landschap.
We zijn met zijn 4-en per vrachtwagens terug gereden (liften) naar Yazd. De chauffeurs waren heel aardig, boden thee aan en we zongen/bewogen op de Iraanse muziek achterin de cabine.

Esfahan 29 nov. – 2 december
In Esfahan mochten we bij de moeder en broer van Armin slapen. Ze waren ook heel gastvrij, we hebben ook de broers verjaardag gevierd met lekker origineel eten. Ook nog indoor feestjes (wodka en zelfgemaakte Kebab) gehad bij de broers vrienden.
Esfahan is misschien wel de mooiste stad van het land met heel mooie moskeeën, mooi groot plein en bazaars. Lekker waterpijp gerookt, theetjes gedronken etc. Helaas regende het er ook…

Kashan 3 – 6 december
De busrit van Esfahan naar Kashan voerde door niemandsland met veel militaire bases, hier ligt 1 van de vele nucleaire bases. Daarom noemt Bush Iran de As van het kwaad. De Iraniërs aan wie we vragen of Iran nucleaire wapens maakt, zeggen niet te weten wat er achter de hekken gebeurt.

In Kashan bezochten we mooie oude huizen met pracht en praal van rijke handelaren uit vervlogen tijden.
We maakten een dagtocht naar net oude bergdorp Abbyane. In Abyane lopen de mensen nog in traditionele kleding en de plaats is nog van oude mud-brick. We namen een bus vanuit Kashan en vanaf een kruispunt moesten we liften. We reden met een oud mannetje in zijn pick-up truck de bergen in. De regen sloeg al snel om in heftige sneeuwval. Sneeuwkettingen gingen om en de motor ronkte door het witte landschap.
Omdat we het koud hadden zochten we een theehuis dat we net vonden, geukkig boden mensen aan wie we de weg vroegen ons aan thee in hun huis te komen drinken. Het was erg gezellig bij deze gelovige moslims die geen Engels spraken, Hanneke’s hoofddoekje mocht niet af binnen. De waterpijp werd van stal gehaald en we werden zelfs gevraagd te blijven lunchen. Alle comunicatie ging met handen en voeten en tekeningen maken replica horloges. En lunch in Iran is geen broodje! Op een groot kleed (soort uitgebreide picknick) op de grond zaten we kip te kluiven met gebakken rijst en salade. Na enkele uren vertrokken we. De mensen brachten ons naar de weg en daar kregen we direct alweer een lift helemaal terug naar Kashan waar ons hotel nog was.
De man achter het stuur vertelde dat we niet tegen andere mensen moesten zeggen dat we geen geloof hadden, anders zou onze kop van onze romp worden gerukt! Ook was het niet goed dat we niet getrouwd waren. Vanaf nu ging ik maar m’n neptrouwring uit Bombay dragen.

Teheran 7 – 8 december
In deze grote stinkstad hadden we het na 1 nacht gezien. We bezochten het indrukwekkende juwelenmuseum in de kluis van een bank. Helaas konden we niet skiën in bergen nabij Teheran waarop we gehoopt hadden, het was nog net te vroeg in het seizoen.

Rasht 9 – 16 december
We gingen enkel naar Rasht om direct door te reizen naar het bergdorp Masuleh. Na een nacht slapen in Rasht zochten we dus vervoer naar Masuleh (60 kilometer door de bergen). Helaas ging dit moeizaam en vonden we alleen maar taxies die ons een rib uit het lijf vroegen.
Gelukkig kwam een leraar Engels (want weinig mensen in Iran spreken Engels) ons te hulp. Na enige tijd bemiddelen en wat telefoontjes bood hij, Faraz, aan zijn klassen af te zeggen en met zijn vrouw, Masoumeh, samen met ons naar Masuleh te gaan. Wij zouden er dan blijven slapen en zij zouden terug gaan. Ongelovelijk dat ons ook dit weer overkwam! Uiteindelijk vroegen ze of we met ze mee terug gingen naar Rasht en mochten we blijven logeren.
In Rasht zijn we het langst gebleven van onze hele wereldreis. Steeds stelden we gepland vertrek weer uit omdat het zo gezellig was. We bezochten de Kaspische zee, theeplantages en rijstvelden. Ook hebben we enkele klassen bijgewoond van Faraz (leraar Engels) en praatten we met de studenten die het heel leuk vonden eens met Europeanen te praten en hun Engels te kunnen oefenen met een bijna native speaker zoals wij door hen werden genoemd.
We hadden ook leuk contact met hun buren, met wie we al gauw diepgaande gesprekken hadden over politiek en islam en de vrouw in Iran. Vrouwen mogen geen tweewieler rijden, mannen en vrouwen mogen elkaar geen hand geven en vrouwen mogen niet worden aangesproken op straat, vrouwen mogen in een bloemenwinkel werken etc.

We hadden een grote lunch in het buitenhuis (in een nabijgelegen dorp) van de oom van de buren, waarbij de hele familie was uitgestroomd. We werden volgestopt met eten, thee en zoetwaar en maakten een mooie wandeling met de hele familie. Na 8 dagen vertrokken, ons 30-dagen visum liep bijna af.

Tabriz 17 – 19 december
Tabriz was onze laatste stop (in de bergen) voor de grens met Turkije, nog 3 dagen voor ons visum afliep…

Met de nachtbus aangekomen in Tabriz, we zochten een taxi. We werden aangesproken door flamboyante Mohammad. ‘No money NO MONEY’ zei hij, ‘I am your friend’. Hij wilde ons naar het door ons uitgezochte hotel brengen. Hij had net zijn moeder op het busstation afgezet.
Na enig rijden en zoeken bood hij aan dat we bij hem konden pitten. Ach wel ja, waarom ook niet!!!
We redne nog langs een winkeltje waar Mohammad lekker ontbijt insloeg, in zijn flat aangekomen waren er een dikke Azerbaijaanse man en een andere donkere Iranier aanwezig (we dachten dat het een Turk was).
Er werd Azerbaijani gesproken en er heerste een aparte sfeer zo nabij de Turkse grens, we een heel ander stukje Iran. Mohammad was heel aardig, luste graag een glaasje wodka en bezocht met ons bazaars en andere mooie plekken. Wederom een goud eerlijke fake rolex jongen met een heel goed hart. Wat zijn de mensen toch aardig in dit land!

Turkije 20 – 22 december
S-morgens vroeg de bus naar de grens genomen. Het laatste stuk zochten we een gedeelde taxi, maar kondn deze niet vinden. Wederom overkwam ons iets ongelovelijks. Een man heeft ons 35 kilometer naar de grens met Turkije gebracht, kocht onderweg slagroomsoesjes en imitatie horloges nootjes. Hij zette ons af en maakte rechtomkeert. Had hij dus gewoon in totaal 70 kilometer voor ons gereden omdat hij het voor ons overhad…. we kunnen zoiets echt niet bevatten…

In Turkije kregen we ons visum aan de grens. We besloten de route te nemen langs de grens met Irak. Hoewel we van plan waren toch een aantal plekken in Turkije te zien voor we naar Syrië zouden gaan, besloten we dit niet te doen. Het was te slecht weer in Turkije.

De rit van Iran naar Syrie was langs de rivier die Turkije en Irak van elkaar scheidt, ging dus ook door Kurdistan, het was een echt oorlogsgebied, vol militaire checkpoints en tanks en militairen met
machinegeweren en verschansingen met zandzakken etc… echt heftig! helaas mochten we geen foto’s maken… We zagen nog een Koerdische bruiloft, een heel grote kring met voetje van de vloer dansende mensen in klederdracht, speciaal…  Mensen vertelden ons steeds dat we in Kurdistan waren, maar dat we dat niet mochten zeggen, anders konden we opgepakt worden. In de busjes speelde ze Koerdische muziek en waren erg aardig tegen ons.
We hadden het idee dat er weinig of geen andere toeristen zijn die deze route nemen. Bij de checkpoint vroegen militairen wat we er deden, waar we heen gingen en ze checkten uitvoerig onze paspoorten wat soms erg erg lang duurde…

We zijn na 3 dagen Turkije en veel broodjes Durum en baklava de grens met Syrië gepasseerd…
Wat er daar is gebeurt komt weer in het volgende verhaal…..

Groetjes uit Syrië!!
Hanneke en Luuk

Tijd voor een nieuw hoofdstuk in onze reis, INDIA. Het kleurrijke subcontinent is rijk in traditie en religie en heeft qua cultuur en natuur enorm veel te bieden. Hanneke was super nieuwsgierig en voor Luuk smaakte India naar meer.

Calcutta 31 juli -4 augustus
Lekker vliegreisje van Bangkok naar Calcutta. Hanneke’s mond hing open van de luchthaven naar de stad. Calcutta is een heftige plek om India mee te beginnen. Het is het echte India waar de tijd heeft stil gestaan. Koeien op straat, door arme mensen voortgetrokken rickshaws waar luie mensen in zitten, de stank, de bedrijvigheid en hectiek van alles op straat, alles maakt indruk.
Bij aankomst in het guesthouse ontmoetten we Boy, onze grote vriend uit Nederland. We trokken op met zijn 3-en in Calcutta, na 2 dagen vertrokken Luuk en Boy naar Varanasi. Hanneke bleef nog 2 dagen langer in Calcutta.

Reizen als vrouw valt niet mee vindt Hanneke! Steeds aangestaard worden en in je kont worden geknepen door vieze mannetjes is niet niks!! Iedereen wilde met haar praten en Hanneke niet met iedereen! De 2 dagen alleen in Calcutta ging ze naar de weeskindjes in het moeder Theresa-huis, Kalikat-tempel bezocht, rondlopen en nog eens rondlopen en indrukken opdoen van Indiaaah…

– dubbel click op foto voor volledige grote foto! –

Varanasi en Rishikesh 4 -13 augustus
Vier augustus nam Hanneke de trein naar Varanasi, ook weer in kont geknepen en aangestaard. Trein was overvol en veel bedelaars en verkopertjes. In Varanasi verenigde Hanneke zich weer met Luuk en Boy. Wederom gezellig met zijn 3-en de beest uitgehangen en de indrukken die Varanasi ons gaf geabsorbeerd. Hindu-pelgrims in enorme aantallen, in oranje gekleed, waren aanwezig, vanwege een festival was het extra druk. In tempels langs de Ganges baden de pelgrims in het heilige water van moeder Ganga. Varanasi heeft op toeristen een aanrekkingkracht vanwege de openbare lijkverbrandingen in de buitenlucht. Het in doeken gewikkeld lijk wordt onder luid gezang door de nauwe straatjes gedragen, dan in de Ganges gedompeld, voordat het eindigt op de brandstapel. Dit gaat 24-uur per dag door. Vaak liggen er vele lijken te wachten om verbrand te worden…. Ook een bootocht gemaakt langs de tempels langs de Ganges in het vroege ochtendlicht, misterieus….
Boy vertrok 7 augustus richting Delhi om weer naar Nederland te gaan, hij had zijn reis vroegtijdig afgebroken om zijn verse vriendin (op Bali ontmoet) uit Marseille te gaan zien, daar woont hij nu mee samen in Marseille!!
Wij vertrokken de dag daarop noordwaarts naar Rishikesh, wereldhoofdstad van Yoga. Deze heilige en chill-out plaats ligt aan de voet van de Himalaya langs een rivier.

Noord India … Manali en Leh 14 -28 augustus
Na enkele dagen in Rishkiesh vertrokken noortwaarts naar de plaats Manali in de Himalaya. Het was een lange reis van 2 dagen en toen we aankwamen regende het énorm. Hanneke was ziekjes en werd zieker tot we besloten dat het niet meer kon. We bezochten het ziekenhuis en de diagnose was een keelinfectie. Met antibioticum vertrokken we. In het ziekenhuis ging het er chaotisch aantoe. De dokter was met 4 platiënten tegelijk bezig in één ruimte, bloeddruk opmeten, beenwond verbinden, andere patiënt consult bieden etc. Geen computer, zelf je dossier mee naar huis nemen en apparatuur uit het jaar 0. Consult inclusief medicijnen was 2 euro.
In Manali hebben we zijn we gaan paraglyden. Op 3000 meter renden we een helling af en zweefden een half uur over beboste valleien. Fantastisch mooi uitzicht!

Verder hebben we in deze mooie bergplaats op 2000 meter hoogte mooie wandelingen gemaakt door dennebossen, langs appelboomgaarden en heel mooie waterval. Onder strakblauwe hemel zagen we besneeuwde bergtoppen. De koelte was verademend na lange tijd in de hitte en we hadden weer zoveel energie! Ook nog op een oude Enfield motor (chopper) een dagtocht gemaakt.

21 Augustus vertrokken we om 2 uur snachts naar Leh met een jeep. De weg van Manali naar Leh is slecht enkele maanden per jaar geopend, omdat het door een bergpas van 5750 meter gaat. Dit is de op één na hoogste bergpas ter wereld waar je doorheen kunt rijden. Deze is het grootste gedeelte van het jaar dicht door sneeuw. Het was een helse tocht, de weg is erg slecht en bochtig. We hadden 20 uur lang spectaculaire uitzichten op de Himalaya vanuit de jeep.

Toen we in Leh (3500 meter hoogte) arriveerden was het landschap van groene dennebomen veranderd in droog maanlandschap. Door het passeren van de bergpas op 5750 meter had Luuk 2 dagen lang hoofdpijn.
In Leh en de provincie (Ladakh) zijn veel Tibetanen, vanwege de nabijheid van Tibet. We bezochten een school met Tibetaanse vluchtelingen, Tibetaanse kloosters waar soms een dienst aan de gang was, kleine dorpjes en forten. Door de 3500 meter hoogte was het vermoeiend veel te ondernemen, ook was er erg droog. We moesten dagelijks liiiiiiiters drinken.

We waren van plan vanuit Leh naar Kashmir te gaan, maar door de crisis die al 2 maanden duurde was Kashmir ongeschikt voor toeristische activiteiten. Toen wij in Leh waren, waren in Kashmir demonstraties waarbij doden vielen. Winkels en hotels schenen er dichtgetimmerd te zijn en toeristen die er heen wilden hadden rechtsomkeert moeten maken. Deze informatie was voor ons ontmoedigend en wij hadden geen andere keus dan terug te gaan naar Manali….

Na weer 20 uur in een jeep kwamen we aan in Manali waar we een dag uitrustten voordat we naar Dharamsala, Mcleod Ganj gingen.

De Dalai Lama … Mcleod Ganj 29 augustus -7 september
Dharamsala is het hoofdkwartier van de Tibetanen in India. De Tibetaanse regering in ballingschap zetelt er en de Dalai Lama (Tibetaanse leider) heeft er zijn residentie. We hadden er het gevoel India te hebben verlaten. We bezochten de Tibetaanse tempel en hun museum met historie van Tibet.
In de plaats wonen voornamelijkl Tibetanen, waarvan veek monniken, die in hun rode gewaden door de straten lopen. China heeft Tibet bezet in 1949 en de Tibetanen worden er onderdrukt. Protest wordt hardhandig de kop ingedrukt, sinds de bezetting zijn er ontzettend veel mensen vermoord en verdwenen. In McLeod Ganj vind je veel posters met dood gemartelde Tibetanen.

Gold Watch 5 star replica AAA High Quality high quality fake panerai replica watches At A Low panerai replica Price replica watches swiss movement Bee Pendant fake panerai luminor replica replica rado watches Under

Het doet ons erg veel, vooral omdat de reus China kan doen en laten wat ie wil. De situatie voor de arme Tibetanen lijkt dus uitzichtloos.
We hebben ruim een week in McLeod Ganj gezeten en veel gedaan; Yoga, Tibetaanse kookles, zes Salsalessen, wandelingen in de bergen.

Amritsar, Delhi en Taj Mahal (Agra) 8 -12 september

In Amritsar is de heiligste tempel van de Sikh, de Golden Tempel. De Sikh is een apart geloof wat iets weg heeft van Hinduïsme en Islam. De Sikh dragen een tulband. De tempel ligt in het water en is bedekt met veel goud.
Deze bedevaartplek biedt zijn bezoekers gratis maaltijden en slaapplaats. We hebben er gegeten en het was iets bijzonders. Een enorme gaarkeuken verwerkt 24 uur per dag eten, 1400 kilo linzen wordt verwerkt en duizenden chapatis (bloempannekoekjes).
Omdat Amritsar vlakbij de Pakistaanse grens ligt, zijn we de grens-sluitings ceremonie gaan zien. We zaten op een podium en zagen de imposante opvoering van de wachters met hoge laarzen en hoofddeksels. Ze liepen als hanen in snelle pas op en neer en het grote publiek schreeuwde steeds; LEVE Hindustan!!!

Met eencomfortabele trein reden we op 10 september naar Delhi. We bezochten de highlights; grootste moskee van India, Rode fort en Ghandi museum. De volgende dag gingen we naar Agra waar Hanneke de Taj Mahal bezocht in de vroege morgen.
De Taj Mahal was erg indrukwekkend in het ochtendgloren vond Hanneke. Een echt wereldwonder!

Rajastan 13 september -2 oktober
Rajastan is de kleurrijke staat in India die bekend staat om de oude forten en paleizen.
We begonnen in de drukke stad Jaipur, de roze stad, waar we per rickshaw een tourtje maakten langs het Tijgerfort, Amberfort en Waterpaleis en Maharaja citypalace. Allemaal heel sprookjesachtig bovenop heuvels in mooie setting met mooie muurschilderingen! De fotoo’s zeggen meer!

Zes uur per lokale hobbelende en constant toeterende bus vanaf Jaipur ligt het rustige plaatsje Bundi. Na de stinkstad was het een verademing hier te zijn. Weer een mooi fort, veel agressieve apen die we met stenen op afstand hieden. We zijn met 2 andere Nederlanders per huurmotortje naar een mooie waterval gereden waar we lekker afkoelden in het vallende water. Weer 6 uur verder met veel gehobbel, geslinger en getoeter vanaf Bundi kwamen we in Pushkar.
Pushkar is een heilig bedevaartoord, geen alcohol, vlees of eieren toegestaan in deze plaats. We hebben een bergje beklommen voor uitzicht en verder veel gerelaxed en geshopt, we lieten de roepies rollen!!
Na een slaapbus vanuit Pushkar kwamen we in Jaisalmer. De oude stad (=fort) is ommuurd en helemaal in tact. Het ligt nabij de grens met Pakistan in de droge Thar woestijn. In het fort waanden we ons in oude tijden! Nabij Jaisalmer maakten we een kameelsafari, we sliepen onder de sterrenhemel op een zandduin. Hoog bovenop de kameel hadden we mooi zicht en snel kont-pijn van het gehobbel.
We reden van waterput naar traditioneel woestijn dorpje met poephutjes en weer naar waterput.

Zoals we naar Jaisalmer per slaap-bus gekomen waren, vertrokken we na enkele dagen weer per slaap-bus naar Udaipur. De slaap-bus is een dubbeldekker met boven claustrofobische slaapkabines.

Udaipur is de stad van hét tot de verbeeldiong sprekende lake palace.
In deze populairste plek van Rajastan is James Bond’s Octopussy opgenomen. Dus wil je India zien zoals het er vandaag nog uitziet, kijk die film!

We sliepen in een oude Haveli (oud traditioneel huis met binnenplaats) en bezochten het stadspaleis.
Ons duurste drankje in India namen we hier met uitzicht op het lake-palace (5 en een halve euro!!).
Hanneke’s oog was flink ontstoken door een insectenbeet, voor 50 cent in het ziekenhuis dignose gesteld en met antibioticum was ze er snel weer bovenop.

Diu, 3 -8 oktober
Diu is (net als Goa) eeuwen lang Portugees geweest. Diu is Portugees voor God. We hadden er het gevoel in Zuid Amerika te zijn. In Diu staan veel kathedralen en koloniale gebouwen en wonen portugese mensen. Er wordt nog wat Portugees gesproken en er is Portugese TV te ontvangen.
Diu ligt aan zee, we genoten van het strand, visbarbeque en natuurlijk veel port.

In de vroege morgen gingen we naar een authentieke vismarkt waar naast de manta rays zelfs een grote haai te koop lag. Alles wat gevangen wordt, wordt aangeboden.

Bombay, Goa, Bombay en Goa 9 oktober -5 november
Wat een verspilling van tijd en energie. Nu ons bezoek aan India na bijna 4 maanden ten einde loopt zijn we druk bezig geweest met ons visum voor Iran.
We waren in de veronderstelling direct met het ministerie van buitenlandse zaken in Iran te communiceerden. Later bleek dat het een gewone Iranese reisagent was.
Na veel gezeur kregen we de belofte dat het visum 20 oktober in Bombay klaar lag, maar dit liep flink uit. Wat een nachtmerrie was het!
Omdat we 9 oktober al in Bombay waren gingen we eerst naar Goa om later weer voor de 2e keer terug te reizen naar Bombay voor het visum. In Bombay bleken het Iranees consulaat niks te hebben en de reisagent gaf geen gehoor meer. Na een week wachten in Bombay (oooooh wat een frustratie) vertrokken we weer naar Goa (2e keer), we hadden de hoop nog in Iran te komen inmiddels opgegeven. Tegen alle verwachting in en na vele onbeantwoorde emails en een dreigmail kregen we als donderslag bij heldere hemel een email van de reisagent dat het visum in Bombay op te halen was !! Terwijl 10 werkdagen gezegd werd, heeft het ons 6 weken gekost…

Wéééér onze plannen omgegooid…. we werden er moedeloos van. We besloten eerst naar zuid India te gaan voor we voor de 3e keer (f#%cking SH ^&T*$#@!!) naar Bombay moesten om het visum op te halen.

In Bombay bezochten we de highlights en doden de tijd met bioskoop. In de twee weken Goa vertoefden we aan het strand van Palolem in een bamboehutje op palen aan zee. Lekker zwemmen met bodyboard, badminton, Port en bier, lekker chillen in restaurantjes. Ook oud Goa gezien met veel kahedralen en Portugese koloniale gebouwen. Goa was van Portugal tot het in 1961 door India werd ingepikt.

Kerala, 6 -17 november
Kerala is de zuidelijkste staat van India en erg tropisch.
Op 6 november kwamen we aan in Cochin, we zagen de Chinese vissernetten, vele kerken en kochten vis (hele tonijn, gamba’s enz.) van de visser wat we in een restaurant lieten klaar maken. MMMmmmm! OOOooh wat vers en lekker.
Omdat we al tijden in de plakhitte zaten, vonden we het heerlijk de bergen in de te gaan. In enkele busuren vanuit Cochin bereikten we Munnar op 1500 meter hoogte. Aan het einde van de busrit zagen we de wijde theeplantages. De berghellingen stonden er vol mee! Met de engelse jongens die we uit Goa kenden per taxi een dagtocht door de plantages gemaakt.
We bezochten het leerzame Theemuseum en maakten wandelingen langs theeplantages, genoten van de koelte en…. you guessed??…. dronken Garden Fresh tea!!

Na enkele dagen in Munnar gingen we naar Allepey voor de hoofdattractie van Kerala. Per houseboat voeren we een etmaal door de binnenwateren van Kerala. Op dit varende privé hotel met 2 man personeel zagen we het leven langs de binnenvaarten die afgezoomd waren met palmbomen.
Echt leuk te zien hoe in dit uniek stukje het leven eraan toe gaat. Kinderen gaan per waterboot naar school, mensen verplaatsen zich per kanootje. Na zonsondergang werd het aardedonker en maakten alleen de krekels geluid. Onze kok bereidde heerlijke groente/kokos curries en vis. Zalig weer!

Bombay en exit India 16 -20 november
Omdat onze reisplannen steeds werden omgegooid door het visum voor Iran, moesten we voor de derde keer naar Bombay. Een lange treinreis van 28 uur was onvermijdelijk. In Bombay haalden we ons visum op het Iranees consulaat en vlogen na bijna 4 maanden het land uit…

Sabah (=Maleisisch Borneo) 7-16 juli

In Maleisisch Borneo namen we een bussie naar Semporna. Het grote verschil tussen Indonesie en Maleisie viel ons meteen op. Alles vertrekt op tijd, goede wegen en rookvrij openbaar vervoer.

Vanuit Semporna hebben we 2 dagen gedoken bij het eiland Sipadan. Hanneke kon haar oren niet klaren bij het duiken en de divemaster (gids bij het duiken) liet ons achter aan het oppervlak en moest de rest van de groep begeleiden. Hanneke kon na enige tijd gelukkig wel haar oren klaren en samen met Luuk gingen we alleen de diepte in. Gelukkig zagen we al gauw een wand en doken langs de wand met de stroming mee. Het was wel eng, want we wisten niks van de duikplek en waar we heen moesten.
Achteraf gezien zijn we enorm blij dat we het gedaan hebben, we zagen een enorme school Barracudas voor het eerst in ons leven. We werden omgeven door de vissen van bijna een meter in een dichte wolk zo groot dat we het eind niet konden zien. Echt zo indrukwekkend!!
Het was een hele opluchting toen we na een half uur de andere duikers zagen zwemmen! Tijdens de andere 2 duiken die dag zagen we heel veel grote haaien en heeel veeel schildpadden. Eentje zwom er nog tegen Luuk op.
Daarna naar de plaats Sandakan gegaan en de volgende dag de Oerang Oetangs bezocht. Een revalidatie centrum voor de apen, die komen uit weggekapte stukken oerwoud of huisdier zijn geweest.
Om 10.00 uur werd er op een bepaalde plek eten voor de apen gelegd, waar er enkele op af kwamen, maar het mooist vonden we de apen die we later door de bomen zagen slingeren!
S middags vertrokken we voor een 3 daags tripje het oerwoud in.

11-13 juli JUNGLE TRIP
We sliepen in een houten hut in de jungle, waar we per speedboot over de oerwoud rivier heen waren gebracht vanaf de weg. We verbleven er 3 dagen, waarin we veel boottochten over rivier maakten, evenals wandelingen door de busch op zoek naar wild.
We zagen veel apen, schorpioenen, tarantula, vogels (felgekleurde kingfisher), krokodillen en medicinale planten. Ook eeuwenoude oerbomen.

14-16 juli KOTA KINABALU
Vanuit deze gemoedelijke hoofdstad van Sabah met leuke avondmarkt vlogen we 16 juli naar Penang, een Maleisische plaats nabij de Thaise grens. Hier vandaan hadden we weer transport naar Hatyai in Thailand. Waarom Thailand? Omdat Luuks broer Robert en zijn vriendin in Phuket zaten!

Thailand (Phuket en Bangkok) 7-16 juli
In Hatyai lekker Japans gegeten, het laatste wat wij verwachtten in Thailand! Ook weer genoten van heerlijke massages, Thailand heeft veel comfort te bieden. Zelfde dag de nachtbus naar Phuket genomen.
Het was erg leuk Robert na lange tijd weer te zien. We hebben het erg gezellig gehad onder het genot van het heerlijke eten en veel bier. Robert zat in een vol trainings schema voor de Boxwedstrijd die hij 3 weken later had. Deze heeft hij GEWONNEN! Zie zijn gevecht op:
http://www.youtube.com/watch?v=rs6Drq5trtY
Na 4 dagen zijn we naar Bangkok gegaan om ons visum voor India te regelen bij de ambassade, duurde een week… In deze week hebben we geshopt (hele doos opgestuurd), massages, Hanneke tatoo op haar voet laten zetten en een extra piercing in haar oor.
31 Juli vertrokken we naar Indiaaaaahhhhh!! YES!

= PHOTOS =>> scroll down ! =

Dit reisverlag gaat over onze tijd in Java, Bali, Lombok, Sumbawa, Flores en Sulawesi.
Bijna 3 maanden verbleven we in dit land, Indonesie is eerder een continent te noemen!
Nederland bracht als kolonisator de Indonesische staat samen, toch voerde de reis ons langs volken met grote verschillen.

JAVA (5-10 mei)
Bogor, Yogjakarta en Bromo-vulkaan

Vanuit Jakarta met de economy-trein naar Bogor, dat bekend is om zijn koloniale botanische tuin. De trein was een ervaring op zich, propvol met mensen, die zelfs uit de trein hingen. Alles werd in de trein aangeboden, van handdoeken tot speelgoed en mandarijnen tot scheerspullen.

In Bogor kregen we flinke tropische hoosbuien op ons hoofd en de botanische tuin viel tegen. De volgende dag de trein terug naar Jakarta genomen en s avonds de luxe nachttrein naar Yogjakarta.

Yogjakarta is een culturele plaats in Java. We hebben er een kookcursus gedaan (heerlijke Indonesische gerechten gemaakt onder het toeziend oog en met geheime tips van een Javaanse). Batik schilderkunst aanschouwd en een zilversmederij bezocht, waar Hanneke met een mooie ring van weg liep.

Nabij Yogjakarta is de Borobudur, DE boedistische tempel van Indonesie. We zijn er per brommertje heen gereden voor zonsopgang. Een prachting meesterwerk!

Vanuit Yogjakarta hebben we een toeristen-busje genomen (duurde 12 uur) naar de mooiste vulkaan van Indonesie de Bromo vulkaan. We werden onaangenam verrast door de ijskoude temperatuur. Na uren omhoog zigzaggen was het zo afgekoeld dat we een wollen muts kochten! We sliepen er met al onze kleding aan. Om 4 uur ging de wekker voor de zonsopgang bij de vulkaan.
Het was echt ADEMBENEMEND de vulkaan in het rode ochtendlicht te zien omgeven door wolken en daarachter een actief rokende vulkaan. Wouw!

BALI (11-16 mei)
Kuta en Ubud

Na een te lange rit vanaf de Bromo vulkaan (12uur bus op Java, half uur op de veerboot van Java naar Bali en weer 3 uur in de bus op Bali) kwamen we om 4 uur s nachts doodvermoeid aan in de super- toeristische plaats Kuta.
Volgende dag wilden we onze Australische dollars omwisselen bij een winkeltje en werden flink opgelicht. Telkens gaven ze ons minder biljetten dan ze beloofden. Gelukkig telden we telkens na. Deze praktijk schijnt vaker te gebeuren op Kuta. Wij accepteerden dit niet en vertelden ons verhaal aan de politie, die vervolgens met ons mee ging naar het winkeltje, waarop het mannetje zich keurig gedroeg en direct het juiste bedrag gaf. WAT EEN HYPOCRIET!
In partyplace Kuta verder genoten van het westers comfort (bier en pizza en massages). Ook het Balibom memorial bezocht, over deze tragedie wordt nog veel gesproken. Alle 202 namen en nationaliteiten stonden in het marmer gegrafeerd.

Ubud is Bali’s cultuurcentrum. Zeer geliefd bij toeristen vanwege de prachtige ligging midden tussen de rijstvelden. We hebben gewandeld door de rijstvelden. Ook hebben we op een brommertje het eiland doorkruist en zagen een mooi vulkaanmeer.

LOMBOK (17-25 mei)
Gili eilandjes en Rinjani-vulkaan

Van Bali met de veerboot naar het volgende eiland; Lombok. Daar aangekomen was transport een hele opgaaf. Na veel onderhandelen, kleine busjes en overstappen kwamen we s avonds aan in Senggigi. Daar op een strand met vlammerige vuuurfakkels een visverassing verorberd.
Omdat het plaatsje verder niet veel te bieden had, zijn we snel vertrokken naar de Gili-eilandjes, we hadden er veel goeds over gehoord! Na veel gedoe met transport kwamen we aan op de Gili`s. Veel mensen zeggen verschillende dingen over hoe je ergens komt, soms frustrerend als je ergens wilt komen in de hitte met de zware backpacks.
Op de Gili-eilandjes aangekomen werden we benaderd door een mannetje, die ons een kamer wilde verhuren. Hij vertelde ons een prijs waarmee we akkoord gingen. Vervolgens kwam hij terug met de mededeling dat de kamer duurder was. Hij had de lage prijs genoemd om ons mee te lokken. Wij hielden voet bij stuk bij de afgesproken prijs, wat het mannetje niet beviel. Daarop werd ons naar het hoofd geslingerd `dat Nederland het de Indonesiers al 350 jaar moeilijk had gemaakt!!` Uiteindelijk spraken we de eigenaresse, die zich afkeerde van het mannetje (tussenpersoon) en zich verontschuldige. Oo oo, wat een gedoe weer!!
Op het eilandje Gili Trawangan bleven we 5 dagen, heerlijk gesnorkeld en gechilled met onze Italiaanse nieuwe vrienden, crusty pizza op het strand met zonsondergang. Ook de full moon party was gezellig.
Na de Gili`s zijn we de Rinjani vulkaan gaan beklimmen. Samen met een Pool, Spanjaard en Franzoos en onze Indonesiche gids en 2 dragers klaarden we de klus in 3 dagen. De eerste dag stegen we een kilometer langs groene hellingen. We sliepen in een tent op 2600 meter, erg koud!
De 2e dag startten we klim om 0300 uur om voor zonsopgang de top te bereiken. De laatste kilometer was zeer pittig, want zo steil als het was zakten we bij elke stap terug op de losse grond. Vlak voor de top waren we gesloopt, we gaven bijna op! Maar eenmaal boven genoten we van het uitzicht op het kratermeer, de Gili eilandjes en zelfs Bali was in de verte zichtbaar.
Na de afdaling en ontbijt liepen we naar de hotsprings om onze spieren los te maken. Uren zaten we tussen de locals en hun plastic nederzettingen. Oh wat lekker om niet te hoeven lopen!
De derde dag weer geklommen naar de rand van het kratermeer en daarna alleen dalen. Hanneke had bloedblaren dus was het zwaar afzien!

replica fake cartier watches 90 percent off Gold Belcher stir breitling replica best rolex replicas Watches fake rolex watches Discount cheap replica watches Automatic Movement casio g replica panerai shock

SUMBAWA (26-29 mei)
het onbekende eiland
Omdat we naar het eiland Flores wilden, moesten we door Sumbawa reizen, wat tussen Lombok en Flores in ligt. Om de reis op te breken, verbleven we in de plaats Sumbawa Besar.
We dachten moeilijk met ons visum uit te komen, dus informeerden op het immigratie-kantoor naar verleng-mogelijkheden. Op het immigratiekantoor vertelden ze ons van de enige Nederlandse vrouw die op Sumbawa woont en die garant had gestaan voor haar familie. Als iemand voor ons garant wilde staan, zou het visum verlengd kunnen worden.
We belden en ontmoetten haar. Ze was verbaasd dat het immigratiekantoor ons als willekeurige toeristen zomaar haar naam had gegeven. Ze was heel aardig en na een nachtje slapen bereid garant voor ons te staan. Op het immigratiekantoor moesten we weer flappen trekken. De beambte wees naar zichzelf, gebaarde ons om een fooi. Iets als dank voor zijn medewerking. We wisten niet wat te doen, in Indonesie werkt het anders dan thuis. We hebben niks gegeven en met de stempels in het paspoort konden we 6 weken later probleemloos het land uitkomen. Zeer uitzonderlijk en niet volgens de regels in Indonesie! Bedankt Rabina!
Op Sumbawa nog meer dan elders in het land werden we overal aangesproken met `Hello Mister` en hadden we als witte toerist erg veel bekijks.

FLORES (30 mei-10 juni)
Komododraak, duiken en traditionele dorpjes
Na 10 uur op de veerboot vanaf Sumbawa arriveerden we op het eiland Flores in de plaats Labuan Bajo.
Van daaruit maakten we een 2-daagse boottrip naar de eilandjes Komodo en Rinca. We liepen er over de eilanden en zagen de beroemde Komodo varanen in het wild. De grootste hagedissen ter wereld! We lazen onlangs dat er een 9-jarig kind is doodgebeten precies een jaar voor wij er waren.
http://forum.dierenparadijs.be/index.php?showtopic=36888
De enorme dieren bijten in hun prooi, die dan binnen enkele dagen sterft door de dodelijke bacterien van het beest. Naast het zien van de imposante beesten op de eilanden, hebben we mooi gesnorkeld.

Vanaf Flores hebben we mooi gedoken in het Komodo nationaal park, waar duiken tot de top in de wereld behoort. We zagen haaien, schildpadden en kleurrijk onderwaterleven. Er zijn sterke stromingen in het gebied, wat het duiken spannend maakt.
Een dag nadat we er waren waren duikers van een andere duikschool 3 dagen vermist en bleken vast te zitten op een eiland. Ze werden verrast door verraderlijke stroming. Het artikel in een Britse krant:
http://www.independent.co.uk/news/world/asia/stranded-divers-fought-off-komodo-dragon-842962.html

Na het duiken zijn we in 4 dagen per auto met gids en chauffeur van de ene naar de andere kant gereden op het eiland Flores. We deelden de auto met 3 andere toeristen en genoten onderweg van de bezienswaardigheden. Bluestonebeach, rijstvelden in de vorm van een spinneweb, sterkedrank stokerij, heetwater bron midden in rijstvelden en gekleurde vulkaanmeertjes zagen we. Ook bezochten we een traditioneel dorpje met betelnut kouwende vrouwtjes (knalrode mond en tanden) en een man die oud-Nederlands sprak wat hij van de paters had geleerd! We kochten nog een koloniale Nederlandse munt van hem.

Aan de andere kant van het eiland aangekomen, konden we per boot niet binnen 18 dagen wegkomen. Daarom hadden we geen andere keus dan het enige dure vliegtuig te nemen naar Bali…

BALI (11-13 juni)
Genoodzaakt door de vliegverbinding waren we hier terug. Na drie dagen comfort (surflesje, westers eten, massage etc.) namen we het vliegtuig naar het zuiden van Sulawesi, de plaats Makassar.

SULAWESI (14 juni-5juli)
Lugubere begrafenis-tradities en ongerepte Togian eilandjes
In Sulawesi geland, besteedden we een dag in havenplaats Makassar, lekkere visjes gegeten en Nederlands fort Rotterdam bezocht. Volgende dag de bus naar Rantepau genomen in het gebied Tana Toraja.
Het Tana Toraja volk kent eeuwenoude meerdaagse begrafenis rituelen, waarbij buffels en varkens worden geofferd en de gasten kado`s (varken) meebrengen. Ook worden babylijkjes in holle bomen gestopt en doodskisten aan rotswanden gehangen. De lijken worden vaak maanden of jaren lang bewaard tot de familie genoeg heeft gespaard om de begrafenis te kunnen betalen.

We zijn er 3 dagen gebleven en bezochten per brommertje met (en zonder) gids een begrafenis. We zagen 6 buffels voor onze neus afgeslacht worden. De neus werd omhoog getrokken en een groot mes werd langs de strot gehaald, waarop het bloed eruit spoot. Luuk stond dichtbij voor een foto te maken en zat onder het bloed van het arme dier. Na de slachting wordt het beest gescalpeerd en het vlees verdeeld onder de begrafenisgasten. Kindertjes kregen de buffelhoeven aan een touwtje als speelgoed. Voor de lokale bevolking de normaalste zaak van de wereld, maar onze mond hing 3 dagen open!! Anyway, de fotoos zeggen meer!

Van het Tana Toraja gebied reisden we in 3 dagen naar de 56 Togian Eilanden in een immense baai midden Sulawesi. Eerst 2 dagen per bus (erg a-relaxed) en nog een dag op een veerboot.
We arriveerden in de hoofdplaats, waar de veerboot stopt en moesten toen met een kleine boot naar het eilandje waar we uiteindelijk 7 dagen verbleven, Kadidiri eiland.

We sliepen in een van de 3 eenvoudig hutjes die een vissersfamily verhuurde. We zaten er volpension, dus aten somrgens pannekoekje als ontbijt en verder 2 maal daags een vismaaltijd. Lekkere heerlijk onthaasten en bijkomen van het lange reizen. We hebben er ook nog gedoken bij het nabijgegelen resort en verder nam de visser ons op zijn bootje mee en konden we snorkelen.
Ook ging Luuk samen met een Italiaan (hij zat al weken op het eilandje!) met de visser s avonds mee uit vissen op zijn houtje-touwtje bootje bij zonsondergang. We vingen 9 grote vissen en hielpen zelf mee ze op te eten de dagen erna. We sleten de dagen op de veranda, gezellig ouwehoerend met de Italiaan en Canadese die in de andere 2 hutjes verbleven. S avonds soms houtvuur op het strand, heeeeeeeeerlijk!! Hiervoor moet je echt in Indonesie zijn!!
We zijn na Kadidiri eiland nog naar een ander eilandje gegaan, Malenge. Daar zaten we maar 1 nacht, omdat we de veerboot naar het vaste land weer moesten hebben, die maar eens per week gaat.
De veerboot zou 18.00 uur vertrekken, maar kwam pas om 02.30 uur. De overvolle houten boot was net een slavenschip, we lagen tussen de vracht te zweten en probeerden wat te slapen op dunne matjes. Gedroogde visjes, balen rijst en levende kippen zaten vlak naast ons en mensen kotsten hun vette eten weer uit op de ligte deining. Het plafond van het 3 deksschip was laag en het was bedompt.
OOH wat waren we blij toen we het vaste land van Sulawesi weer bereikteni!! Het reizen in Indonesie gaat niet altijd over rozen…

In de plaats Gorontalo verbleven we een dag en namen de nachttaxi naar de plaats Toli-Toli. We moesten op 5 juli het grote schip van de nationale bootmaatschappij Pelni naar Kalimantan (Borneo) nemen. Ons werd gezegd dat de gedeelde nachttaxi maar eens per week rijdt, dus kwamen we 2 dagen te vroeg aan in Toli-Toli. Ook de nachttaxi was een belevenis, de chauffeur stopte midden in de nacht en ging anderhalf uur slapen op de vloer van een winkeltje. Wij konden maar afwachten wanneer hij weer wakker zou worden…
In Toli-Toli werd en weer veel geroepen en gestaard; `hey Mister!!.`
De enorme boot van de nationale maatschappij (natuurlijk was ie 6 uur te laat…) bracht ons in een etmaal naar Kalimantan. Aan boord van dit immens grote 7 deks-schip met officieel 2000 passagiers was best comfortabel (restaurants, bioskoop en vele shopjes).

KALIMANTAN (6-7 juli)
Op doorreis…
In Kalimantan aangekomen, bleven we 1 nacht en namen een kleine boot naar de andere kant van de grens, Sabah ofwel Maleisisch Borneo.

Na bijna 3 maanden Indonesie is dit avontuur voorbij. Klaar voor meer van dit lekkers!!

Terugblik Australië en Nieuw Zeeland
Hoewel we de nieuwe wereldlanden Nieuw Zeeland en Australië erg interessant hebben gevonden zijn we flink toe aan iets anders. Wat de meeste indruk heeft gemaakt in de nieuwe wereld was de natuur in NZ, de uitgestrektheid van de Outback in Australië en hoe de Europeanen in korte tijd gesettled zijn in de toen nog wilde landen.

Maleisië (15-18 april)
Met bijna 9 vlieguren hielp Air Asia ons naar de andere wereld. Van Brisbane naar Kuala Lumpur.
Toen we er voet aan de grond zetten veranderde alles. Nooit meer koken en afwassen, alles is betaalbaar, chaotisch, met vele mensen kun je niet spreken, alles en iedereen is kleurrijk en lacht! Service bestaat weer!
Bij check-in van de vlucht was het nog even spannend (deja-vu), omdat we een enkeltje hadden geboekt moest de check-in stewardess bellen met Maleisië of we wel Maleisië in mochten. Dit omdat Australië erg moeilijk is met migratie en andere landen dat dus ook zijn met reizigers vanuit Australië… We hielden een kwartier lang ons hart vast tot de verlossende uitspraak kwam…. Holland is ok…. oeff….
In Kuala Lumpur weer in een gaar guesthouse ingecheckt, maar wel lekker een eigen kamer ipv een hostel met dorm-slaapzaal…. S avonds buikje rond met heerlijk indiaas en thais. Oh wat voelen we ons weer rijk, we gingen los! Een euro is hier goud waard!
In Kuala Lumpur een 60-dagen visum geregeld op de Indonesische ambassade. Normaal krijg je maar 30 dagen en da s niet veel voor zo n groot land.
1 Van de vereisten voor een visum is een uitreisticket laten zien. Hier hadden we geen zin in want we willen flex blijven en later zien waar we het land verlaten. Met een smile en leugentje lukte ons deze vereiste te omzeilen, joehoe!! We vertelden dat we het land van west- naar oost-timor over land willen verlaten met een bussie.
Next day naar Melaka gereisd en de dag daarop met een speed veerboot naar Sumatra gevaren.

Sumatra, Indonesië (19-28 april)
In Indonesië met de veerboot aangekomen, werden we onderworpen aan een kruisverhoor bij de douane. Ook onze bagage werd doorzocht. Ons antwoord op de vraag hoelang we in Australië hadden verbleven, konden ze niet geloven. Are you joking? Are you joking? was hun reactie op 2 maanden. Thank you for your cooperation, na 20 minuten oponthoud mochten we gaan.

Op Sumatra (Dumai is de plaats waar we begonnen) werden we gevraagd op een schooltje engels te oefenen met de studenten. Natuurlijk waren we bereid dit te doen, onze nachtbus vertrok immers pas 6 uur later. De vrouw van de leraar maakte lekkere nasi goreng en wij praatten met de kinders. Over en weer vragen stellen zoals; wat is je lievelingsbloem, lievelingseten, ben je getrouwd, wat wil je later worden etc. Na enkele uren klessen, werden we naar de bus gebracht achterop een scheurend brommertje door de chaos van de Indonesische straat.
Na een 14 uur durende nachtrit namen we de boot over een meer naar een eilandje in het eiland Sumatra. Deze bestemming (pulau Samosir) was 20 jaar geleden het thailand van Azië qua drukte, maar de toeriten blijven sinds enkele jaren massaal weg.

Sumatra in het bijzonder heeft er flink onder te lijden, maar de rest van Indonesië ook. Dit is te wijten aan: moslim terrorisme (Indonesie is de grootste moslimnatie ter wereld), tsunamie 2004, aardbevingen 2006 en recente bommen (Bali 2002,2004 en Jakarta 2007) in Indonesië. Het toerisme lijdt er flink onder, guesthouses staan leeg en prijzen worden lager.

Op het eiland Samosir slapen we in een prachtige vrijstaande houten bungalow in Batak-stijl (sierlijk dak) voor 2 euro per nacht aan het mooie vulkaanmeer omringd door vulkanen. Een oase van rust hier, zwemmen, massages, heerlijk eten, hot springs etc.

Buy panerai replicas watches Cheap Automatic Watches clone watch Cheap Designer fake watches Gold replica jacob watches sale usa best rolex replica replica With 68 percent Discount Cheap replica hamilton tank watches Free Shipping

Na 4 dagen nemen we weer de boot naar het vaste land en de nachtbus naar de volgende bestemming Bukittingi. Dit was een verschrikking! 17 Uur door slingerende kapotte wegen vol potholes, het regende constant en er werd flink gerookt in de bus. Hier is vol ook niet vol, mensen zaten op plastic krukjes in het gangpad en sliepen op de grond met soms een hoofd in onze schoot. Ook hadden we een lekkende airco boven ons hoofd, waar we een gordijn om bonden. .. Bwaaahhhh…
In Bukittingi brommertje gehuurd en mooie vallei bezocht (Harau Valley) met rijstvelden en primitieve cultuur met waterbuffels en hutjes etc. S middags naar een mooi vulkaanmeer geweest (Lake Maninjau), dat we bereikten door 44 haarspeldbochten af te dalen. Om terug te rijden moesten we dus weer 400 meter stijgen langs de haarspeldbochten en het brommertje trok het maar net! Brom brom brom…
Volgende dag verdedigingstunnels van tijdens de Japanse bezetting bezocht, evenals de in verval geraakte dierentuin met oerang oetangs en krokodillen in kooien, met vies afval en stinkend in eigen uitwerpselen, echt zielig.
Volgende dag een toer gedaan met 2 gidsen en 1 andere reiziger langs de lokale cultuur; traditionele houten huizen, koffiebranderij (benzineblik aan het spit draaiend in vuur) etc.

Dag daarop naar de grote plaats Padang voor onze spotgoekope vlucht naar Jakarta. Alternatief was een busrit van 40 uur…

Indonesië-Nederland
We merken dat oudere mensen nog Nederlands spreken. Nederland is hier 350 jaar geweest. Ook zijn in de Indonesische taal veel NL woorden opgenomen; langzaam, handdoek, versnelling, gordijn, knalpot=uitlaat, kantor pos, dokter praktik etc etc. We ontdekken er steeds meer, echt leuk! De mensen zijn ZEER vriendelijk en het bevalt ons heel goed!

Java, Jakarta (29 april – 4 mei)
In Jakarta naar de wijk Kota gegaan, het oude Batavia stad. Dit is het historisch centrum van de stad en hier stikt het van de Nederlandse koloniale gebouwen, waaronder café Batavia en het grote witte gouverneursgebouw aan het plein.

Ook de oude NL-se haven bezocht met grote houten vracht-(zeil)schepen en de vismarkt.
Omdat het vandaag koninginnedag is, hebben we de NL-ambassade gebeld of ze iets organiseren voor de Nederlandse gemeenschap. 19.30 Uur feestje in het Ritz-Carlton, entree op vertoon van NL paspoort! Yes yes yes!!!
Ons vergrepen aan heerlijk NL voedsel zoals vers ingevlogen haring, paling, rookworst en ook Heineken bier. Alles unlimited! (Net als Luuk dat ervaarde op de NL ambassade in Abu Dhabi tijdens stage in 2001). We voelden ons wat uit de toon vallen in ons netste backpackers kloffie met gympen, want de andere 300 waren in pak/smoking/avondjurk of net Indonesisch pak. Toch raakten we in gesprek met NL-se expats uit Jakarta. Deze hebben allen eigen chauffeur, kindermeisje en dienstmeisje. Super decadent dus.
We werden uitgenodigd de volgende dag mee op stap te gaan naar safariepark en theeplantages buiten Jakarta. Heel gezellig was dat en ontspannen werden we rondgereden door de privéchauffeur.
In het dierenpark nam Hanneke een Oerang-Oetang in haar armen. EN TOEN GEBEURDE HET!!
De aap en Hanneke konden het goed met elkaar vinden en de OerangOetang stak zijn tong in Hanneke mond! Op foto vastgelegd!! Hanneke vond het vies, maar wel een warm tongetje 😉
Dit is echt om nooit te vergeten, zoenen met een Oerang Oetang!!

Omdat het verkeer in Jakarta een chaos is, word het geregeld door jan en alleman, die in return fooitjes krijgen van de automobilisten, heel apart. Ook lenen sommige mensen zich om bij opstoppingen bij mensen in de auto te stappen en ze een alternatieve route te wijzen tegen 2 euro, 3 kwartier meerijden.

Op aanraden van de Nederlandse expat, Remko, hebben in het Marriot het befaamde dinerbuffet genuttigd. Tegen 14 euro grazen van superdeluxe buffetten. Onbeperkt de beste sushi, tsasumi, italiaans, thais, choco-fontijn, taarten, Haagen Dazs ijs. Geweldig, één der beste diners ooit! Dus wie ooit in Jakarta komt, GO THERE !!

Indonesië is tot nu toe geweldig en nog veelbelovend!!!