Iran

January 4th, 2009

We dachten.. waarom niet weer eens een apart land?… juist de landen waar je niet snel naar toe gaat, zijn vrij speciaal zo was onze ervaring, dus waarom niet Iran?…

Iran heeft onze verwachtingen sterk overtroffen. Ook al heeft het land veel moois te bieden, vooral de mensen maken het zo bijzonder. Ze zijn gastvrijer dan wie dan ook ter wereld. Van de 30 dagen in Iran hebben we er slecht 8 in een hotel moeten slapen! Onvergetelijk ook hoe ons continue geweigerd werd te mogen betalen. Diep beledigd waren ze, als we het probeerden. Helaas moesten we soms uitnodigingen afslaan, we hadden een drukke sociale agenda!
Diep beledigd zijn Iraniërs als je ze verward met Arabieren, ze spreken een andere taal, Farsi, en hebben een andere beschaving.

India, Bombay 20 november
Midden in de nacht vertrokken uit centraal Bombay voor de vlucht naar Iran. Wat we toen niet wisten was dat exact een week later zich het drama zou voltrekken waarbij tegenover ons hostel zeer veel mensen werden doodgeschoten…
We moesten in de Arabische Emiraten overstappen, maar omdat de aansluitende vlucht naar Iran was geannuleerd bleven we er een nacht slapen Lekker comfort in een 4 sterrenhotel. De volgende nacht waren we de enige toerist in het vliegtuig.

Shiraz 21 -25 november
Bij aankomst op luchthaven Shiraz was het gebed in de aankomsthal aan de gang, vele mannen en vrouwen in zwart gewaad bogen geknield op perzische tapijten op en neer… We zaten meteen in de andere sfeer!!

In Bombay hadden we een vriendelijke Iranier, Armin genaamd, ontmoet die in Australie woont. Hij gaf ons allemaal tips voor Iran evenals adressen van z’n familie in Iran waar we langs konden gaan.
Vanaf luchthaven Shiraz (aankomst Iran) een taxi genomen naar de oom van Armin (de Australische Iranier). Omdat niemand de deur opende op het adres van de oom reed de taxichauffeur naar een telefooncel, deze was bezet, een voorbijganger bood zijn mobiele telefoon aan. Het was overweldigend dat de taxichauffeur  ons niet voor een dichte deur wilde afzetten en dat een wildvreemde voorbijganger ons hielp met zijn GSM. Een waar welkom in Iran.
Toen we bij de oom en tante aan kwamen werd ons aangeboden er te mogen logeren. S avonds hadden we een diner bij ze thuis met hun vrienden en veel Iraanse gerechten. De daaropvolgende dag nam hun dochter ‘Negin’ ons mee op sleeptouw en bezochten we prachtige parken, graftombes van Iraanse dichters en eeuwenoude moskeeën. Meerdere keren vroegen wildvreemden of we met hen tijd wilden doorbrengen (uitnodigen voor het eten, sightseeing etc.).

De avonden in Shiraz brachten we door bij vrienden van Negin op zogenaamde ‘indoor’ feestjes. Omdat in Iran heel veel verboden is gebeurt alles achter gesloten deuren. Meisjes dragen strakke sexy topjes, hoofddoek gaat af, illegaal geïmporteerde alcohol (alcohol is verboden in Iran), zelf gemaakte Shiraz-wijn, vrouwen zingen met bandje (in Iran mogen vrouwen niet alleen zingen met een band). Verder kregen we erg veel te horen over het land, hoe ontevreden ze zijn met hun dictators (overheid). Ook werd ons vaak gevraagd waarom we in Iran waren en wat we van ze vonden. De mensen weten donders goed wat een slechte naam Iran heeft in de wereld en zitten daar mee.
Naar de highlight van het land Persepolis (soort Forum Romanum van 3000 jaar oud) reden we met mensen die het leuk vonden er met ons heen te gaan. Na 80 kilometer op de achterbank kwamen we aan, het was erg indrukwekkend. Vervolgens wilden ze ons trakteren op een lunch, betalen? Ben je gek! “You are our guest” werd ons altijd verteld. Daarna nog naar 3000 jaar oude in de rotsen uitgehakte graftombes van oude koningen geweest. Wat zijn de mensen die gul en oprecht hartelijk… Er zit echt niks achter , ze willen gewoon gastvrij zijn naar bezoekers van hun land. Dit hebben we zo echt nooit  eerder meegemaakt.
Met tranen in de ogen namen we afscheid van onze nieuwe vrienden… ongelofelijk.. het voelde alsof we een echt band hadden opgebouwd en dat in slechts 5 dagen. Deze mensen zijn zo goed en oprecht…

Yazd 26 – 29 november
Midden in de nacht arriveerden per bus in Yazd, omdat het hotel vol was, lieten ze ons op een bankje in het restaurant slapen. Yazd, 1 der oudste steden ter wereld en in de woestijn gelegen is gemaakt van mud-brick. Een stadstour gedaan en kameelburger gegeten.
Volgende dag naar Kharanaq gereden, een klein oud plaatsje midden in de woestijn, de oude stad, de citadel, is verlaten. Het is 1000 jaar oud en heeft een schuddende minaret, waar we in klommen. Volgende dag een mooie wandeling gemaakt met 2 andere Nederlandse backpackers door droog bergachtig landschap.
We zijn met zijn 4-en per vrachtwagens terug gereden (liften) naar Yazd. De chauffeurs waren heel aardig, boden thee aan en we zongen/bewogen op de Iraanse muziek achterin de cabine.

Esfahan 29 nov. – 2 december
In Esfahan mochten we bij de moeder en broer van Armin slapen. Ze waren ook heel gastvrij, we hebben ook de broers verjaardag gevierd met lekker origineel eten. Ook nog indoor feestjes (wodka en zelfgemaakte Kebab) gehad bij de broers vrienden.
Esfahan is misschien wel de mooiste stad van het land met heel mooie moskeeën, mooi groot plein en bazaars. Lekker waterpijp gerookt, theetjes gedronken etc. Helaas regende het er ook…

Kashan 3 – 6 december
De busrit van Esfahan naar Kashan voerde door niemandsland met veel militaire bases, hier ligt 1 van de vele nucleaire bases. Daarom noemt Bush Iran de As van het kwaad. De Iraniërs aan wie we vragen of Iran nucleaire wapens maakt, zeggen niet te weten wat er achter de hekken gebeurt.

In Kashan bezochten we mooie oude huizen met pracht en praal van rijke handelaren uit vervlogen tijden.
We maakten een dagtocht naar net oude bergdorp Abbyane. In Abyane lopen de mensen nog in traditionele kleding en de plaats is nog van oude mud-brick. We namen een bus vanuit Kashan en vanaf een kruispunt moesten we liften. We reden met een oud mannetje in zijn pick-up truck de bergen in. De regen sloeg al snel om in heftige sneeuwval. Sneeuwkettingen gingen om en de motor ronkte door het witte landschap.
Omdat we het koud hadden zochten we een theehuis dat we net vonden, geukkig boden mensen aan wie we de weg vroegen ons aan thee in hun huis te komen drinken. Het was erg gezellig bij deze gelovige moslims die geen Engels spraken, Hanneke’s hoofddoekje mocht niet af binnen. De waterpijp werd van stal gehaald en we werden zelfs gevraagd te blijven lunchen. Alle comunicatie ging met handen en voeten en tekeningen maken replica horloges. En lunch in Iran is geen broodje! Op een groot kleed (soort uitgebreide picknick) op de grond zaten we kip te kluiven met gebakken rijst en salade. Na enkele uren vertrokken we. De mensen brachten ons naar de weg en daar kregen we direct alweer een lift helemaal terug naar Kashan waar ons hotel nog was.
De man achter het stuur vertelde dat we niet tegen andere mensen moesten zeggen dat we geen geloof hadden, anders zou onze kop van onze romp worden gerukt! Ook was het niet goed dat we niet getrouwd waren. Vanaf nu ging ik maar m’n neptrouwring uit Bombay dragen.

Teheran 7 – 8 december
In deze grote stinkstad hadden we het na 1 nacht gezien. We bezochten het indrukwekkende juwelenmuseum in de kluis van een bank. Helaas konden we niet skiën in bergen nabij Teheran waarop we gehoopt hadden, het was nog net te vroeg in het seizoen.

Rasht 9 – 16 december
We gingen enkel naar Rasht om direct door te reizen naar het bergdorp Masuleh. Na een nacht slapen in Rasht zochten we dus vervoer naar Masuleh (60 kilometer door de bergen). Helaas ging dit moeizaam en vonden we alleen maar taxies die ons een rib uit het lijf vroegen.
Gelukkig kwam een leraar Engels (want weinig mensen in Iran spreken Engels) ons te hulp. Na enige tijd bemiddelen en wat telefoontjes bood hij, Faraz, aan zijn klassen af te zeggen en met zijn vrouw, Masoumeh, samen met ons naar Masuleh te gaan. Wij zouden er dan blijven slapen en zij zouden terug gaan. Ongelovelijk dat ons ook dit weer overkwam! Uiteindelijk vroegen ze of we met ze mee terug gingen naar Rasht en mochten we blijven logeren.
In Rasht zijn we het langst gebleven van onze hele wereldreis. Steeds stelden we gepland vertrek weer uit omdat het zo gezellig was. We bezochten de Kaspische zee, theeplantages en rijstvelden. Ook hebben we enkele klassen bijgewoond van Faraz (leraar Engels) en praatten we met de studenten die het heel leuk vonden eens met Europeanen te praten en hun Engels te kunnen oefenen met een bijna native speaker zoals wij door hen werden genoemd.
We hadden ook leuk contact met hun buren, met wie we al gauw diepgaande gesprekken hadden over politiek en islam en de vrouw in Iran. Vrouwen mogen geen tweewieler rijden, mannen en vrouwen mogen elkaar geen hand geven en vrouwen mogen niet worden aangesproken op straat, vrouwen mogen in een bloemenwinkel werken etc.

We hadden een grote lunch in het buitenhuis (in een nabijgelegen dorp) van de oom van de buren, waarbij de hele familie was uitgestroomd. We werden volgestopt met eten, thee en zoetwaar en maakten een mooie wandeling met de hele familie. Na 8 dagen vertrokken, ons 30-dagen visum liep bijna af.

Tabriz 17 – 19 december
Tabriz was onze laatste stop (in de bergen) voor de grens met Turkije, nog 3 dagen voor ons visum afliep…

Met de nachtbus aangekomen in Tabriz, we zochten een taxi. We werden aangesproken door flamboyante Mohammad. ‘No money NO MONEY’ zei hij, ‘I am your friend’. Hij wilde ons naar het door ons uitgezochte hotel brengen. Hij had net zijn moeder op het busstation afgezet.
Na enig rijden en zoeken bood hij aan dat we bij hem konden pitten. Ach wel ja, waarom ook niet!!!
We redne nog langs een winkeltje waar Mohammad lekker ontbijt insloeg, in zijn flat aangekomen waren er een dikke Azerbaijaanse man en een andere donkere Iranier aanwezig (we dachten dat het een Turk was).
Er werd Azerbaijani gesproken en er heerste een aparte sfeer zo nabij de Turkse grens, we een heel ander stukje Iran. Mohammad was heel aardig, luste graag een glaasje wodka en bezocht met ons bazaars en andere mooie plekken. Wederom een goud eerlijke fake rolex jongen met een heel goed hart. Wat zijn de mensen toch aardig in dit land!

Turkije 20 – 22 december
S-morgens vroeg de bus naar de grens genomen. Het laatste stuk zochten we een gedeelde taxi, maar kondn deze niet vinden. Wederom overkwam ons iets ongelovelijks. Een man heeft ons 35 kilometer naar de grens met Turkije gebracht, kocht onderweg slagroomsoesjes en imitatie horloges nootjes. Hij zette ons af en maakte rechtomkeert. Had hij dus gewoon in totaal 70 kilometer voor ons gereden omdat hij het voor ons overhad…. we kunnen zoiets echt niet bevatten…

In Turkije kregen we ons visum aan de grens. We besloten de route te nemen langs de grens met Irak. Hoewel we van plan waren toch een aantal plekken in Turkije te zien voor we naar Syrië zouden gaan, besloten we dit niet te doen. Het was te slecht weer in Turkije.

De rit van Iran naar Syrie was langs de rivier die Turkije en Irak van elkaar scheidt, ging dus ook door Kurdistan, het was een echt oorlogsgebied, vol militaire checkpoints en tanks en militairen met
machinegeweren en verschansingen met zandzakken etc… echt heftig! helaas mochten we geen foto’s maken… We zagen nog een Koerdische bruiloft, een heel grote kring met voetje van de vloer dansende mensen in klederdracht, speciaal…  Mensen vertelden ons steeds dat we in Kurdistan waren, maar dat we dat niet mochten zeggen, anders konden we opgepakt worden. In de busjes speelde ze Koerdische muziek en waren erg aardig tegen ons.
We hadden het idee dat er weinig of geen andere toeristen zijn die deze route nemen. Bij de checkpoint vroegen militairen wat we er deden, waar we heen gingen en ze checkten uitvoerig onze paspoorten wat soms erg erg lang duurde…

We zijn na 3 dagen Turkije en veel broodjes Durum en baklava de grens met Syrië gepasseerd…
Wat er daar is gebeurt komt weer in het volgende verhaal…..

Groetjes uit Syrië!!
Hanneke en Luuk

Indiaaa, 4 maanden vlogen!

November 19th, 2008

Tijd voor een nieuw hoofdstuk in onze reis, INDIA. Het kleurrijke subcontinent is rijk in traditie en religie en heeft qua cultuur en natuur enorm veel te bieden. Hanneke was super nieuwsgierig en voor Luuk smaakte India naar meer.

Calcutta 31 juli -4 augustus
Lekker vliegreisje van Bangkok naar Calcutta. Hanneke’s mond hing open van de luchthaven naar de stad. Calcutta is een heftige plek om India mee te beginnen. Het is het echte India waar de tijd heeft stil gestaan. Koeien op straat, door arme mensen voortgetrokken rickshaws waar luie mensen in zitten, de stank, de bedrijvigheid en hectiek van alles op straat, alles maakt indruk.
Bij aankomst in het guesthouse ontmoetten we Boy, onze grote vriend uit Nederland. We trokken op met zijn 3-en in Calcutta, na 2 dagen vertrokken Luuk en Boy naar Varanasi. Hanneke bleef nog 2 dagen langer in Calcutta.

Reizen als vrouw valt niet mee vindt Hanneke! Steeds aangestaard worden en in je kont worden geknepen door vieze mannetjes is niet niks!! Iedereen wilde met haar praten en Hanneke niet met iedereen! De 2 dagen alleen in Calcutta ging ze naar de weeskindjes in het moeder Theresa-huis, Kalikat-tempel bezocht, rondlopen en nog eens rondlopen en indrukken opdoen van Indiaaah…

– dubbel click op foto voor volledige grote foto! –

Varanasi en Rishikesh 4 -13 augustus
Vier augustus nam Hanneke de trein naar Varanasi, ook weer in kont geknepen en aangestaard. Trein was overvol en veel bedelaars en verkopertjes. In Varanasi verenigde Hanneke zich weer met Luuk en Boy. Wederom gezellig met zijn 3-en de beest uitgehangen en de indrukken die Varanasi ons gaf geabsorbeerd. Hindu-pelgrims in enorme aantallen, in oranje gekleed, waren aanwezig, vanwege een festival was het extra druk. In tempels langs de Ganges baden de pelgrims in het heilige water van moeder Ganga. Varanasi heeft op toeristen een aanrekkingkracht vanwege de openbare lijkverbrandingen in de buitenlucht. Het in doeken gewikkeld lijk wordt onder luid gezang door de nauwe straatjes gedragen, dan in de Ganges gedompeld, voordat het eindigt op de brandstapel. Dit gaat 24-uur per dag door. Vaak liggen er vele lijken te wachten om verbrand te worden…. Ook een bootocht gemaakt langs de tempels langs de Ganges in het vroege ochtendlicht, misterieus….
Boy vertrok 7 augustus richting Delhi om weer naar Nederland te gaan, hij had zijn reis vroegtijdig afgebroken om zijn verse vriendin (op Bali ontmoet) uit Marseille te gaan zien, daar woont hij nu mee samen in Marseille!!
Wij vertrokken de dag daarop noordwaarts naar Rishikesh, wereldhoofdstad van Yoga. Deze heilige en chill-out plaats ligt aan de voet van de Himalaya langs een rivier.

Noord India … Manali en Leh 14 -28 augustus

Na enkele dagen in Rishkiesh vertrokken noortwaarts naar de plaats Manali in de Himalaya. Het was een lange reis van 2 dagen en toen we aankwamen regende het énorm. Hanneke was ziekjes en werd zieker tot we besloten dat het niet meer kon. We bezochten het ziekenhuis en de diagnose was een keelinfectie. Met antibioticum vertrokken we. In het ziekenhuis ging het er chaotisch aantoe. De dokter was met 4 platiënten tegelijk bezig in één ruimte, bloeddruk opmeten, beenwond verbinden, andere patiënt consult bieden etc. Geen computer, zelf je dossier mee naar huis nemen en apparatuur uit het jaar 0. Consult inclusief medicijnen was 2 euro.
In Manali hebben we zijn we gaan paraglyden. Op 3000 meter renden we een helling af en zweefden een half uur over beboste valleien. Fantastisch mooi uitzicht!

Verder hebben we in deze mooie bergplaats op 2000 meter hoogte mooie wandelingen gemaakt door dennebossen, langs appelboomgaarden en heel mooie waterval. Onder strakblauwe hemel zagen we besneeuwde bergtoppen. De koelte was verademend na lange tijd in de hitte en we hadden weer zoveel energie! Ook nog op een oude Enfield motor (chopper) een dagtocht gemaakt.

21 Augustus vertrokken we om 2 uur snachts naar Leh met een jeep. De weg van Manali naar Leh is slecht enkele maanden per jaar geopend, omdat het door een bergpas van 5750 meter gaat. Dit is de op één na hoogste bergpas ter wereld waar je doorheen kunt rijden. Deze is het grootste gedeelte van het jaar dicht door sneeuw. Het was een helse tocht, de weg is erg slecht en bochtig. We hadden 20 uur lang spectaculaire uitzichten op de Himalaya vanuit de jeep.

Toen we in Leh (3500 meter hoogte) arriveerden was het landschap van groene dennebomen veranderd in droog maanlandschap. Door het passeren van de bergpas op 5750 meter had Luuk 2 dagen lang hoofdpijn.
In Leh en de provincie (Ladakh) zijn veel Tibetanen, vanwege de nabijheid van Tibet. We bezochten een school met Tibetaanse vluchtelingen, Tibetaanse kloosters waar soms een dienst aan de gang was, kleine dorpjes en forten. Door de 3500 meter hoogte was het vermoeiend veel te ondernemen, ook was er erg droog. We moesten dagelijks liiiiiiiters drinken.

We waren van plan vanuit Leh naar Kashmir te gaan, maar door de crisis die al 2 maanden duurde was Kashmir ongeschikt voor toeristische activiteiten. Toen wij in Leh waren, waren in Kashmir demonstraties waarbij doden vielen. Winkels en hotels schenen er dichtgetimmerd te zijn en toeristen die er heen wilden hadden rechtsomkeert moeten maken. Deze informatie was voor ons ontmoedigend en wij hadden geen andere keus dan terug te gaan naar Manali….

Na weer 20 uur in een jeep kwamen we aan in Manali waar we een dag uitrustten voordat we naar Dharamsala, Mcleod Ganj gingen.

De Dalai Lama … Mcleod Ganj 29 augustus -7 september
Dharamsala is het hoofdkwartier van de Tibetanen in India. De Tibetaanse regering in ballingschap zetelt er en de Dalai Lama (Tibetaanse leider) heeft er zijn residentie. We hadden er het gevoel India te hebben verlaten. We bezochten de Tibetaanse tempel en hun museum met historie van Tibet.
In de plaats wonen voornamelijkl Tibetanen, waarvan veek monniken, die in hun rode gewaden door de straten lopen. China heeft Tibet bezet in 1949 en de Tibetanen worden er onderdrukt. Protest wordt hardhandig de kop ingedrukt, sinds de bezetting zijn er ontzettend veel mensen vermoord en verdwenen. In McLeod Ganj vind je veel posters met dood gemartelde Tibetanen.

Gold Watch 5 star replica AAA High Quality high quality fake panerai replica watches At A Low panerai replica Price replica watches swiss movement Bee Pendant fake panerai luminor replica replica rado watches Under

Het doet ons erg veel, vooral omdat de reus China kan doen en laten wat ie wil. De situatie voor de arme Tibetanen lijkt dus uitzichtloos.
We hebben ruim een week in McLeod Ganj gezeten en veel gedaan; Yoga, Tibetaanse kookles, zes Salsalessen, wandelingen in de bergen.

Amritsar, Delhi en Taj Mahal (Agra) 8 -12 september

In Amritsar is de heiligste tempel van de Sikh, de Golden Tempel. De Sikh is een apart geloof wat iets weg heeft van Hinduïsme en Islam. De Sikh dragen een tulband. De tempel ligt in het water en is bedekt met veel goud.
Deze bedevaartplek biedt zijn bezoekers gratis maaltijden en slaapplaats. We hebben er gegeten en het was iets bijzonders. Een enorme gaarkeuken verwerkt 24 uur per dag eten, 1400 kilo linzen wordt verwerkt en duizenden chapatis (bloempannekoekjes).
Omdat Amritsar vlakbij de Pakistaanse grens ligt, zijn we de grens-sluitings ceremonie gaan zien. We zaten op een podium en zagen de imposante opvoering van de wachters met hoge laarzen en hoofddeksels. Ze liepen als hanen in snelle pas op en neer en het grote publiek schreeuwde steeds; LEVE Hindustan!!!

Met eencomfortabele trein reden we op 10 september naar Delhi. We bezochten de highlights; grootste moskee van India, Rode fort en Ghandi museum. De volgende dag gingen we naar Agra waar Hanneke de Taj Mahal bezocht in de vroege morgen.
De Taj Mahal was erg indrukwekkend in het ochtendgloren vond Hanneke. Een echt wereldwonder!

Rajastan 13 september -2 oktober
Rajastan is de kleurrijke staat in India die bekend staat om de oude forten en paleizen.
We begonnen in de drukke stad Jaipur, de roze stad, waar we per rickshaw een tourtje maakten langs het Tijgerfort, Amberfort en Waterpaleis en Maharaja citypalace. Allemaal heel sprookjesachtig bovenop heuvels in mooie setting met mooie muurschilderingen! De fotoo’s zeggen meer!

Zes uur per lokale hobbelende en constant toeterende bus vanaf Jaipur ligt het rustige plaatsje Bundi. Na de stinkstad was het een verademing hier te zijn. Weer een mooi fort, veel agressieve apen die we met stenen op afstand hieden. We zijn met 2 andere Nederlanders per huurmotortje naar een mooie waterval gereden waar we lekker afkoelden in het vallende water. Weer 6 uur verder met veel gehobbel, geslinger en getoeter vanaf Bundi kwamen we in Pushkar.
Pushkar is een heilig bedevaartoord, geen alcohol, vlees of eieren toegestaan in deze plaats. We hebben een bergje beklommen voor uitzicht en verder veel gerelaxed en geshopt, we lieten de roepies rollen!!
Na een slaapbus vanuit Pushkar kwamen we in Jaisalmer. De oude stad (=fort) is ommuurd en helemaal in tact. Het ligt nabij de grens met Pakistan in de droge Thar woestijn. In het fort waanden we ons in oude tijden! Nabij Jaisalmer maakten we een kameelsafari, we sliepen onder de sterrenhemel op een zandduin. Hoog bovenop de kameel hadden we mooi zicht en snel kont-pijn van het gehobbel.
We reden van waterput naar traditioneel woestijn dorpje met poephutjes en weer naar waterput.

Zoals we naar Jaisalmer per slaap-bus gekomen waren, vertrokken we na enkele dagen weer per slaap-bus naar Udaipur. De slaap-bus is een dubbeldekker met boven claustrofobische slaapkabines.

Udaipur is de stad van hét tot de verbeeldiong sprekende lake palace.
In deze populairste plek van Rajastan is James Bond’s Octopussy opgenomen. Dus wil je India zien zoals het er vandaag nog uitziet, kijk die film!

We sliepen in een oude Haveli (oud traditioneel huis met binnenplaats) en bezochten het stadspaleis.
Ons duurste drankje in India namen we hier met uitzicht op het lake-palace (5 en een halve euro!!).
Hanneke’s oog was flink ontstoken door een insectenbeet, voor 50 cent in het ziekenhuis dignose gesteld en met antibioticum was ze er snel weer bovenop.

Diu, 3 -8 oktober
Diu is (net als Goa) eeuwen lang Portugees geweest. Diu is Portugees voor God. We hadden er het gevoel in Zuid Amerika te zijn. In Diu staan veel kathedralen en koloniale gebouwen en wonen portugese mensen. Er wordt nog wat Portugees gesproken en er is Portugese TV te ontvangen.
Diu ligt aan zee, we genoten van het strand, visbarbeque en natuurlijk veel port.

In de vroege morgen gingen we naar een authentieke vismarkt waar naast de manta rays zelfs een grote haai te koop lag. Alles wat gevangen wordt, wordt aangeboden.

Bombay, Goa, Bombay en Goa 9 oktober -5 november
Wat een verspilling van tijd en energie. Nu ons bezoek aan India na bijna 4 maanden ten einde loopt zijn we druk bezig geweest met ons visum voor Iran.
We waren in de veronderstelling direct met het ministerie van buitenlandse zaken in Iran te communiceerden. Later bleek dat het een gewone Iranese reisagent was.
Na veel gezeur kregen we de belofte dat het visum 20 oktober in Bombay klaar lag, maar dit liep flink uit. Wat een nachtmerrie was het!
Omdat we 9 oktober al in Bombay waren gingen we eerst naar Goa om later weer voor de 2e keer terug te reizen naar Bombay voor het visum. In Bombay bleken het Iranees consulaat niks te hebben en de reisagent gaf geen gehoor meer. Na een week wachten in Bombay (oooooh wat een frustratie) vertrokken we weer naar Goa (2e keer), we hadden de hoop nog in Iran te komen inmiddels opgegeven. Tegen alle verwachting in en na vele onbeantwoorde emails en een dreigmail kregen we als donderslag bij heldere hemel een email van de reisagent dat het visum in Bombay op te halen was !! Terwijl 10 werkdagen gezegd werd, heeft het ons 6 weken gekost…

Wéééér onze plannen omgegooid…. we werden er moedeloos van. We besloten eerst naar zuid India te gaan voor we voor de 3e keer (f#%cking SH ^&T*$#@!!) naar Bombay moesten om het visum op te halen.

In Bombay bezochten we de highlights en doden de tijd met bioskoop. In de twee weken Goa vertoefden we aan het strand van Palolem in een bamboehutje op palen aan zee. Lekker zwemmen met bodyboard, badminton, Port en bier, lekker chillen in restaurantjes. Ook oud Goa gezien met veel kahedralen en Portugese koloniale gebouwen. Goa was van Portugal tot het in 1961 door India werd ingepikt.

Kerala, 6 -17 november
Kerala is de zuidelijkste staat van India en erg tropisch.
Op 6 november kwamen we aan in Cochin, we zagen de Chinese vissernetten, vele kerken en kochten vis (hele tonijn, gamba’s enz.) van de visser wat we in een restaurant lieten klaar maken. MMMmmmm! OOOooh wat vers en lekker.
Omdat we al tijden in de plakhitte zaten, vonden we het heerlijk de bergen in de te gaan. In enkele busuren vanuit Cochin bereikten we Munnar op 1500 meter hoogte. Aan het einde van de busrit zagen we de wijde theeplantages. De berghellingen stonden er vol mee! Met de engelse jongens die we uit Goa kenden per taxi een dagtocht door de plantages gemaakt.
We bezochten het leerzame Theemuseum en maakten wandelingen langs theeplantages, genoten van de koelte en…. you guessed??…. dronken Garden Fresh tea!!

Na enkele dagen in Munnar gingen we naar Allepey voor de hoofdattractie van Kerala. Per houseboat voeren we een etmaal door de binnenwateren van Kerala. Op dit varende privé hotel met 2 man personeel zagen we het leven langs de binnenvaarten die afgezoomd waren met palmbomen.
Echt leuk te zien hoe in dit uniek stukje het leven eraan toe gaat. Kinderen gaan per waterboot naar school, mensen verplaatsen zich per kanootje. Na zonsondergang werd het aardedonker en maakten alleen de krekels geluid. Onze kok bereidde heerlijke groente/kokos curries en vis. Zalig weer!

Bombay en exit India 16 -20 november
Omdat onze reisplannen steeds werden omgegooid door het visum voor Iran, moesten we voor de derde keer naar Bombay. Een lange treinreis van 28 uur was onvermijdelijk. In Bombay haalden we ons visum op het Iranees consulaat en vlogen na bijna 4 maanden het land uit…

Maleisisch Borneo & Thailand

October 7th, 2008

Sabah (=Maleisisch Borneo) 7-16 juli

In Maleisisch Borneo namen we een bussie naar Semporna. Het grote verschil tussen Indonesie en Maleisie viel ons meteen op. Alles vertrekt op tijd, goede wegen en rookvrij openbaar vervoer.

Vanuit Semporna hebben we 2 dagen gedoken bij het eiland Sipadan. Hanneke kon haar oren niet klaren bij het duiken en de divemaster (gids bij het duiken) liet ons achter aan het oppervlak en moest de rest van de groep begeleiden. Hanneke kon na enige tijd gelukkig wel haar oren klaren en samen met Luuk gingen we alleen de diepte in. Gelukkig zagen we al gauw een wand en doken langs de wand met de stroming mee. Het was wel eng, want we wisten niks van de duikplek en waar we heen moesten.
Achteraf gezien zijn we enorm blij dat we het gedaan hebben, we zagen een enorme school Barracudas voor het eerst in ons leven. We werden omgeven door de vissen van bijna een meter in een dichte wolk zo groot dat we het eind niet konden zien. Echt zo indrukwekkend!!
Het was een hele opluchting toen we na een half uur de andere duikers zagen zwemmen! Tijdens de andere 2 duiken die dag zagen we heel veel grote haaien en heeel veeel schildpadden. Eentje zwom er nog tegen Luuk op.
Daarna naar de plaats Sandakan gegaan en de volgende dag de Oerang Oetangs bezocht. Een revalidatie centrum voor de apen, die komen uit weggekapte stukken oerwoud of huisdier zijn geweest.
Om 10.00 uur werd er op een bepaalde plek eten voor de apen gelegd, waar er enkele op af kwamen, maar het mooist vonden we de apen die we later door de bomen zagen slingeren!
S middags vertrokken we voor een 3 daags tripje het oerwoud in.

11-13 juli JUNGLE TRIP
We sliepen in een houten hut in de jungle, waar we per speedboot over de oerwoud rivier heen waren gebracht vanaf de weg. We verbleven er 3 dagen, waarin we veel boottochten over rivier maakten, evenals wandelingen door de busch op zoek naar wild.
We zagen veel apen, schorpioenen, tarantula, vogels (felgekleurde kingfisher), krokodillen en medicinale planten. Ook eeuwenoude oerbomen.

14-16 juli KOTA KINABALU
Vanuit deze gemoedelijke hoofdstad van Sabah met leuke avondmarkt vlogen we 16 juli naar Penang, een Maleisische plaats nabij de Thaise grens. Hier vandaan hadden we weer transport naar Hatyai in Thailand. Waarom Thailand? Omdat Luuks broer Robert en zijn vriendin in Phuket zaten!

Thailand (Phuket en Bangkok) 7-16 juli
In Hatyai lekker Japans gegeten, het laatste wat wij verwachtten in Thailand! Ook weer genoten van heerlijke massages, Thailand heeft veel comfort te bieden. Zelfde dag de nachtbus naar Phuket genomen.
Het was erg leuk Robert na lange tijd weer te zien. We hebben het erg gezellig gehad onder het genot van het heerlijke eten en veel bier. Robert zat in een vol trainings schema voor de Boxwedstrijd die hij 3 weken later had. Deze heeft hij GEWONNEN! Zie zijn gevecht op:
http://www.youtube.com/watch?v=rs6Drq5trtY
Na 4 dagen zijn we naar Bangkok gegaan om ons visum voor India te regelen bij de ambassade, duurde een week… In deze week hebben we geshopt (hele doos opgestuurd), massages, Hanneke tatoo op haar voet laten zetten en een extra piercing in haar oor.
31 Juli vertrokken we naar Indiaaaaahhhhh!! YES!

Indonesie; zoooveel eilanden!!

July 20th, 2008

= PHOTOS =>> scroll down ! =

Dit reisverlag gaat over onze tijd in Java, Bali, Lombok, Sumbawa, Flores en Sulawesi.
Bijna 3 maanden verbleven we in dit land, Indonesie is eerder een continent te noemen!
Nederland bracht als kolonisator de Indonesische staat samen, toch voerde de reis ons langs volken met grote verschillen.

JAVA (5-10 mei)
Bogor, Yogjakarta en Bromo-vulkaan

Vanuit Jakarta met de economy-trein naar Bogor, dat bekend is om zijn koloniale botanische tuin. De trein was een ervaring op zich, propvol met mensen, die zelfs uit de trein hingen. Alles werd in de trein aangeboden, van handdoeken tot speelgoed en mandarijnen tot scheerspullen.

In Bogor kregen we flinke tropische hoosbuien op ons hoofd en de botanische tuin viel tegen. De volgende dag de trein terug naar Jakarta genomen en s avonds de luxe nachttrein naar Yogjakarta.

Yogjakarta is een culturele plaats in Java. We hebben er een kookcursus gedaan (heerlijke Indonesische gerechten gemaakt onder het toeziend oog en met geheime tips van een Javaanse). Batik schilderkunst aanschouwd en een zilversmederij bezocht, waar Hanneke met een mooie ring van weg liep.

Nabij Yogjakarta is de Borobudur, DE boedistische tempel van Indonesie. We zijn er per brommertje heen gereden voor zonsopgang. Een prachting meesterwerk!

Vanuit Yogjakarta hebben we een toeristen-busje genomen (duurde 12 uur) naar de mooiste vulkaan van Indonesie de Bromo vulkaan. We werden onaangenam verrast door de ijskoude temperatuur. Na uren omhoog zigzaggen was het zo afgekoeld dat we een wollen muts kochten! We sliepen er met al onze kleding aan. Om 4 uur ging de wekker voor de zonsopgang bij de vulkaan.
Het was echt ADEMBENEMEND de vulkaan in het rode ochtendlicht te zien omgeven door wolken en daarachter een actief rokende vulkaan. Wouw!

BALI (11-16 mei)
Kuta en Ubud

Na een te lange rit vanaf de Bromo vulkaan (12uur bus op Java, half uur op de veerboot van Java naar Bali en weer 3 uur in de bus op Bali) kwamen we om 4 uur s nachts doodvermoeid aan in de super- toeristische plaats Kuta.
Volgende dag wilden we onze Australische dollars omwisselen bij een winkeltje en werden flink opgelicht. Telkens gaven ze ons minder biljetten dan ze beloofden. Gelukkig telden we telkens na. Deze praktijk schijnt vaker te gebeuren op Kuta. Wij accepteerden dit niet en vertelden ons verhaal aan de politie, die vervolgens met ons mee ging naar het winkeltje, waarop het mannetje zich keurig gedroeg en direct het juiste bedrag gaf. WAT EEN HYPOCRIET!
In partyplace Kuta verder genoten van het westers comfort (bier en pizza en massages). Ook het Balibom memorial bezocht, over deze tragedie wordt nog veel gesproken. Alle 202 namen en nationaliteiten stonden in het marmer gegrafeerd.

Ubud is Bali’s cultuurcentrum. Zeer geliefd bij toeristen vanwege de prachtige ligging midden tussen de rijstvelden. We hebben gewandeld door de rijstvelden. Ook hebben we op een brommertje het eiland doorkruist en zagen een mooi vulkaanmeer.

LOMBOK (17-25 mei)
Gili eilandjes en Rinjani-vulkaan

Van Bali met de veerboot naar het volgende eiland; Lombok. Daar aangekomen was transport een hele opgaaf. Na veel onderhandelen, kleine busjes en overstappen kwamen we s avonds aan in Senggigi. Daar op een strand met vlammerige vuuurfakkels een visverassing verorberd.
Omdat het plaatsje verder niet veel te bieden had, zijn we snel vertrokken naar de Gili-eilandjes, we hadden er veel goeds over gehoord! Na veel gedoe met transport kwamen we aan op de Gili`s. Veel mensen zeggen verschillende dingen over hoe je ergens komt, soms frustrerend als je ergens wilt komen in de hitte met de zware backpacks.
Op de Gili-eilandjes aangekomen werden we benaderd door een mannetje, die ons een kamer wilde verhuren. Hij vertelde ons een prijs waarmee we akkoord gingen. Vervolgens kwam hij terug met de mededeling dat de kamer duurder was. Hij had de lage prijs genoemd om ons mee te lokken. Wij hielden voet bij stuk bij de afgesproken prijs, wat het mannetje niet beviel. Daarop werd ons naar het hoofd geslingerd `dat Nederland het de Indonesiers al 350 jaar moeilijk had gemaakt!!` Uiteindelijk spraken we de eigenaresse, die zich afkeerde van het mannetje (tussenpersoon) en zich verontschuldige. Oo oo, wat een gedoe weer!!
Op het eilandje Gili Trawangan bleven we 5 dagen, heerlijk gesnorkeld en gechilled met onze Italiaanse nieuwe vrienden, crusty pizza op het strand met zonsondergang. Ook de full moon party was gezellig.
Na de Gili`s zijn we de Rinjani vulkaan gaan beklimmen. Samen met een Pool, Spanjaard en Franzoos en onze Indonesiche gids en 2 dragers klaarden we de klus in 3 dagen. De eerste dag stegen we een kilometer langs groene hellingen. We sliepen in een tent op 2600 meter, erg koud!
De 2e dag startten we klim om 0300 uur om voor zonsopgang de top te bereiken. De laatste kilometer was zeer pittig, want zo steil als het was zakten we bij elke stap terug op de losse grond. Vlak voor de top waren we gesloopt, we gaven bijna op! Maar eenmaal boven genoten we van het uitzicht op het kratermeer, de Gili eilandjes en zelfs Bali was in de verte zichtbaar.
Na de afdaling en ontbijt liepen we naar de hotsprings om onze spieren los te maken. Uren zaten we tussen de locals en hun plastic nederzettingen. Oh wat lekker om niet te hoeven lopen!
De derde dag weer geklommen naar de rand van het kratermeer en daarna alleen dalen. Hanneke had bloedblaren dus was het zwaar afzien!

replica fake cartier watches 90 percent off Gold Belcher stir breitling replica best rolex replicas Watches fake rolex watches Discount cheap replica watches Automatic Movement casio g replica panerai shock

SUMBAWA (26-29 mei)
het onbekende eiland
Omdat we naar het eiland Flores wilden, moesten we door Sumbawa reizen, wat tussen Lombok en Flores in ligt. Om de reis op te breken, verbleven we in de plaats Sumbawa Besar.
We dachten moeilijk met ons visum uit te komen, dus informeerden op het immigratie-kantoor naar verleng-mogelijkheden. Op het immigratiekantoor vertelden ze ons van de enige Nederlandse vrouw die op Sumbawa woont en die garant had gestaan voor haar familie. Als iemand voor ons garant wilde staan, zou het visum verlengd kunnen worden.
We belden en ontmoetten haar. Ze was verbaasd dat het immigratiekantoor ons als willekeurige toeristen zomaar haar naam had gegeven. Ze was heel aardig en na een nachtje slapen bereid garant voor ons te staan. Op het immigratiekantoor moesten we weer flappen trekken. De beambte wees naar zichzelf, gebaarde ons om een fooi. Iets als dank voor zijn medewerking. We wisten niet wat te doen, in Indonesie werkt het anders dan thuis. We hebben niks gegeven en met de stempels in het paspoort konden we 6 weken later probleemloos het land uitkomen. Zeer uitzonderlijk en niet volgens de regels in Indonesie! Bedankt Rabina!
Op Sumbawa nog meer dan elders in het land werden we overal aangesproken met `Hello Mister` en hadden we als witte toerist erg veel bekijks.

FLORES (30 mei-10 juni)
Komododraak, duiken en traditionele dorpjes

Na 10 uur op de veerboot vanaf Sumbawa arriveerden we op het eiland Flores in de plaats Labuan Bajo.
Van daaruit maakten we een 2-daagse boottrip naar de eilandjes Komodo en Rinca. We liepen er over de eilanden en zagen de beroemde Komodo varanen in het wild. De grootste hagedissen ter wereld! We lazen onlangs dat er een 9-jarig kind is doodgebeten precies een jaar voor wij er waren.
http://forum.dierenparadijs.be/index.php?showtopic=36888
De enorme dieren bijten in hun prooi, die dan binnen enkele dagen sterft door de dodelijke bacterien van het beest. Naast het zien van de imposante beesten op de eilanden, hebben we mooi gesnorkeld.

Vanaf Flores hebben we mooi gedoken in het Komodo nationaal park, waar duiken tot de top in de wereld behoort. We zagen haaien, schildpadden en kleurrijk onderwaterleven. Er zijn sterke stromingen in het gebied, wat het duiken spannend maakt.
Een dag nadat we er waren waren duikers van een andere duikschool 3 dagen vermist en bleken vast te zitten op een eiland. Ze werden verrast door verraderlijke stroming. Het artikel in een Britse krant:
http://www.independent.co.uk/news/world/asia/stranded-divers-fought-off-komodo-dragon-842962.html

Na het duiken zijn we in 4 dagen per auto met gids en chauffeur van de ene naar de andere kant gereden op het eiland Flores. We deelden de auto met 3 andere toeristen en genoten onderweg van de bezienswaardigheden. Bluestonebeach, rijstvelden in de vorm van een spinneweb, sterkedrank stokerij, heetwater bron midden in rijstvelden en gekleurde vulkaanmeertjes zagen we. Ook bezochten we een traditioneel dorpje met betelnut kouwende vrouwtjes (knalrode mond en tanden) en een man die oud-Nederlands sprak wat hij van de paters had geleerd! We kochten nog een koloniale Nederlandse munt van hem.

Aan de andere kant van het eiland aangekomen, konden we per boot niet binnen 18 dagen wegkomen. Daarom hadden we geen andere keus dan het enige dure vliegtuig te nemen naar Bali…

BALI (11-13 juni)
Genoodzaakt door de vliegverbinding waren we hier terug. Na drie dagen comfort (surflesje, westers eten, massage etc.) namen we het vliegtuig naar het zuiden van Sulawesi, de plaats Makassar.

SULAWESI (14 juni-5juli)
Lugubere begrafenis-tradities en ongerepte Togian eilandjes
In Sulawesi geland, besteedden we een dag in havenplaats Makassar, lekkere visjes gegeten en Nederlands fort Rotterdam bezocht. Volgende dag de bus naar Rantepau genomen in het gebied Tana Toraja.
Het Tana Toraja volk kent eeuwenoude meerdaagse begrafenis rituelen, waarbij buffels en varkens worden geofferd en de gasten kado`s (varken) meebrengen. Ook worden babylijkjes in holle bomen gestopt en doodskisten aan rotswanden gehangen. De lijken worden vaak maanden of jaren lang bewaard tot de familie genoeg heeft gespaard om de begrafenis te kunnen betalen.

We zijn er 3 dagen gebleven en bezochten per brommertje met (en zonder) gids een begrafenis. We zagen 6 buffels voor onze neus afgeslacht worden. De neus werd omhoog getrokken en een groot mes werd langs de strot gehaald, waarop het bloed eruit spoot. Luuk stond dichtbij voor een foto te maken en zat onder het bloed van het arme dier. Na de slachting wordt het beest gescalpeerd en het vlees verdeeld onder de begrafenisgasten. Kindertjes kregen de buffelhoeven aan een touwtje als speelgoed. Voor de lokale bevolking de normaalste zaak van de wereld, maar onze mond hing 3 dagen open!! Anyway, de fotoos zeggen meer!

Van het Tana Toraja gebied reisden we in 3 dagen naar de 56 Togian Eilanden in een immense baai midden Sulawesi. Eerst 2 dagen per bus (erg a-relaxed) en nog een dag op een veerboot.
We arriveerden in de hoofdplaats, waar de veerboot stopt en moesten toen met een kleine boot naar het eilandje waar we uiteindelijk 7 dagen verbleven, Kadidiri eiland.


We sliepen in een van de 3 eenvoudig hutjes die een vissersfamily verhuurde. We zaten er volpension, dus aten somrgens pannekoekje als ontbijt en verder 2 maal daags een vismaaltijd. Lekkere heerlijk onthaasten en bijkomen van het lange reizen. We hebben er ook nog gedoken bij het nabijgegelen resort en verder nam de visser ons op zijn bootje mee en konden we snorkelen.
Ook ging Luuk samen met een Italiaan (hij zat al weken op het eilandje!) met de visser s avonds mee uit vissen op zijn houtje-touwtje bootje bij zonsondergang. We vingen 9 grote vissen en hielpen zelf mee ze op te eten de dagen erna. We sleten de dagen op de veranda, gezellig ouwehoerend met de Italiaan en Canadese die in de andere 2 hutjes verbleven. S avonds soms houtvuur op het strand, heeeeeeeeerlijk!! Hiervoor moet je echt in Indonesie zijn!!
We zijn na Kadidiri eiland nog naar een ander eilandje gegaan, Malenge. Daar zaten we maar 1 nacht, omdat we de veerboot naar het vaste land weer moesten hebben, die maar eens per week gaat.
De veerboot zou 18.00 uur vertrekken, maar kwam pas om 02.30 uur. De overvolle houten boot was net een slavenschip, we lagen tussen de vracht te zweten en probeerden wat te slapen op dunne matjes. Gedroogde visjes, balen rijst en levende kippen zaten vlak naast ons en mensen kotsten hun vette eten weer uit op de ligte deining. Het plafond van het 3 deksschip was laag en het was bedompt.
OOH wat waren we blij toen we het vaste land van Sulawesi weer bereikteni!! Het reizen in Indonesie gaat niet altijd over rozen…

In de plaats Gorontalo verbleven we een dag en namen de nachttaxi naar de plaats Toli-Toli. We moesten op 5 juli het grote schip van de nationale bootmaatschappij Pelni naar Kalimantan (Borneo) nemen. Ons werd gezegd dat de gedeelde nachttaxi maar eens per week rijdt, dus kwamen we 2 dagen te vroeg aan in Toli-Toli. Ook de nachttaxi was een belevenis, de chauffeur stopte midden in de nacht en ging anderhalf uur slapen op de vloer van een winkeltje. Wij konden maar afwachten wanneer hij weer wakker zou worden…
In Toli-Toli werd en weer veel geroepen en gestaard; `hey Mister!!.`
De enorme boot van de nationale maatschappij (natuurlijk was ie 6 uur te laat…) bracht ons in een etmaal naar Kalimantan. Aan boord van dit immens grote 7 deks-schip met officieel 2000 passagiers was best comfortabel (restaurants, bioskoop en vele shopjes).

KALIMANTAN (6-7 juli)
Op doorreis…

In Kalimantan aangekomen, bleven we 1 nacht en namen een kleine boot naar de andere kant van de grens, Sabah ofwel Maleisisch Borneo.

Na bijna 3 maanden Indonesie is dit avontuur voorbij. Klaar voor meer van dit lekkers!!

Funny photoos!!(Australië)

May 5th, 2008


Naar de andere wereld, Indonesië!

May 3rd, 2008

Terugblik Australië en Nieuw Zeeland
Hoewel we de nieuwe wereldlanden Nieuw Zeeland en Australië erg interessant hebben gevonden zijn we flink toe aan iets anders. Wat de meeste indruk heeft gemaakt in de nieuwe wereld was de natuur in NZ, de uitgestrektheid van de Outback in Australië en hoe de Europeanen in korte tijd gesettled zijn in de toen nog wilde landen.

Maleisië (15-18 april)
Met bijna 9 vlieguren hielp Air Asia ons naar de andere wereld. Van Brisbane naar Kuala Lumpur.
Toen we er voet aan de grond zetten veranderde alles. Nooit meer koken en afwassen, alles is betaalbaar, chaotisch, met vele mensen kun je niet spreken, alles en iedereen is kleurrijk en lacht! Service bestaat weer!
Bij check-in van de vlucht was het nog even spannend (deja-vu), omdat we een enkeltje hadden geboekt moest de check-in stewardess bellen met Maleisië of we wel Maleisië in mochten. Dit omdat Australië erg moeilijk is met migratie en andere landen dat dus ook zijn met reizigers vanuit Australië… We hielden een kwartier lang ons hart vast tot de verlossende uitspraak kwam…. Holland is ok…. oeff….
In Kuala Lumpur weer in een gaar guesthouse ingecheckt, maar wel lekker een eigen kamer ipv een hostel met dorm-slaapzaal…. S avonds buikje rond met heerlijk indiaas en thais. Oh wat voelen we ons weer rijk, we gingen los! Een euro is hier goud waard!
In Kuala Lumpur een 60-dagen visum geregeld op de Indonesische ambassade. Normaal krijg je maar 30 dagen en da s niet veel voor zo n groot land.
1 Van de vereisten voor een visum is een uitreisticket laten zien. Hier hadden we geen zin in want we willen flex blijven en later zien waar we het land verlaten. Met een smile en leugentje lukte ons deze vereiste te omzeilen, joehoe!! We vertelden dat we het land van west- naar oost-timor over land willen verlaten met een bussie.
Next day naar Melaka gereisd en de dag daarop met een speed veerboot naar Sumatra gevaren.

Sumatra, Indonesië (19-28 april)
In Indonesië met de veerboot aangekomen, werden we onderworpen aan een kruisverhoor bij de douane. Ook onze bagage werd doorzocht. Ons antwoord op de vraag hoelang we in Australië hadden verbleven, konden ze niet geloven. Are you joking? Are you joking? was hun reactie op 2 maanden. Thank you for your cooperation, na 20 minuten oponthoud mochten we gaan.

Op Sumatra (Dumai is de plaats waar we begonnen) werden we gevraagd op een schooltje engels te oefenen met de studenten. Natuurlijk waren we bereid dit te doen, onze nachtbus vertrok immers pas 6 uur later. De vrouw van de leraar maakte lekkere nasi goreng en wij praatten met de kinders. Over en weer vragen stellen zoals; wat is je lievelingsbloem, lievelingseten, ben je getrouwd, wat wil je later worden etc. Na enkele uren klessen, werden we naar de bus gebracht achterop een scheurend brommertje door de chaos van de Indonesische straat.
Na een 14 uur durende nachtrit namen we de boot over een meer naar een eilandje in het eiland Sumatra. Deze bestemming (pulau Samosir) was 20 jaar geleden het thailand van Azië qua drukte, maar de toeriten blijven sinds enkele jaren massaal weg.

Sumatra in het bijzonder heeft er flink onder te lijden, maar de rest van Indonesië ook. Dit is te wijten aan: moslim terrorisme (Indonesie is de grootste moslimnatie ter wereld), tsunamie 2004, aardbevingen 2006 en recente bommen (Bali 2002,2004 en Jakarta 2007) in Indonesië. Het toerisme lijdt er flink onder, guesthouses staan leeg en prijzen worden lager.

Op het eiland Samosir slapen we in een prachtige vrijstaande houten bungalow in Batak-stijl (sierlijk dak) voor 2 euro per nacht aan het mooie vulkaanmeer omringd door vulkanen. Een oase van rust hier, zwemmen, massages, heerlijk eten, hot springs etc.

Buy panerai replicas watches Cheap Automatic Watches clone watch Cheap Designer fake watches Gold replica jacob watches sale usa best rolex replica replica With 68 percent Discount Cheap replica hamilton tank watches Free Shipping

Na 4 dagen nemen we weer de boot naar het vaste land en de nachtbus naar de volgende bestemming Bukittingi. Dit was een verschrikking! 17 Uur door slingerende kapotte wegen vol potholes, het regende constant en er werd flink gerookt in de bus. Hier is vol ook niet vol, mensen zaten op plastic krukjes in het gangpad en sliepen op de grond met soms een hoofd in onze schoot. Ook hadden we een lekkende airco boven ons hoofd, waar we een gordijn om bonden. .. Bwaaahhhh…
In Bukittingi brommertje gehuurd en mooie vallei bezocht (Harau Valley) met rijstvelden en primitieve cultuur met waterbuffels en hutjes etc. S middags naar een mooi vulkaanmeer geweest (Lake Maninjau), dat we bereikten door 44 haarspeldbochten af te dalen. Om terug te rijden moesten we dus weer 400 meter stijgen langs de haarspeldbochten en het brommertje trok het maar net! Brom brom brom…
Volgende dag verdedigingstunnels van tijdens de Japanse bezetting bezocht, evenals de in verval geraakte dierentuin met oerang oetangs en krokodillen in kooien, met vies afval en stinkend in eigen uitwerpselen, echt zielig.
Volgende dag een toer gedaan met 2 gidsen en 1 andere reiziger langs de lokale cultuur; traditionele houten huizen, koffiebranderij (benzineblik aan het spit draaiend in vuur) etc.

Dag daarop naar de grote plaats Padang voor onze spotgoekope vlucht naar Jakarta. Alternatief was een busrit van 40 uur…

Indonesië-Nederland
We merken dat oudere mensen nog Nederlands spreken. Nederland is hier 350 jaar geweest. Ook zijn in de Indonesische taal veel NL woorden opgenomen; langzaam, handdoek, versnelling, gordijn, knalpot=uitlaat, kantor pos, dokter praktik etc etc. We ontdekken er steeds meer, echt leuk! De mensen zijn ZEER vriendelijk en het bevalt ons heel goed!

Java, Jakarta (29 april – 4 mei)
In Jakarta naar de wijk Kota gegaan, het oude Batavia stad. Dit is het historisch centrum van de stad en hier stikt het van de Nederlandse koloniale gebouwen, waaronder café Batavia en het grote witte gouverneursgebouw aan het plein.

Ook de oude NL-se haven bezocht met grote houten vracht-(zeil)schepen en de vismarkt.
Omdat het vandaag koninginnedag is, hebben we de NL-ambassade gebeld of ze iets organiseren voor de Nederlandse gemeenschap. 19.30 Uur feestje in het Ritz-Carlton, entree op vertoon van NL paspoort! Yes yes yes!!!
Ons vergrepen aan heerlijk NL voedsel zoals vers ingevlogen haring, paling, rookworst en ook Heineken bier. Alles unlimited! (Net als Luuk dat ervaarde op de NL ambassade in Abu Dhabi tijdens stage in 2001). We voelden ons wat uit de toon vallen in ons netste backpackers kloffie met gympen, want de andere 300 waren in pak/smoking/avondjurk of net Indonesisch pak. Toch raakten we in gesprek met NL-se expats uit Jakarta. Deze hebben allen eigen chauffeur, kindermeisje en dienstmeisje. Super decadent dus.
We werden uitgenodigd de volgende dag mee op stap te gaan naar safariepark en theeplantages buiten Jakarta. Heel gezellig was dat en ontspannen werden we rondgereden door de privéchauffeur.
In het dierenpark nam Hanneke een Oerang-Oetang in haar armen. EN TOEN GEBEURDE HET!!Aap en Hanneke
De aap en Hanneke konden het goed met elkaar vinden en de OerangOetang stak zijn tong in Hanneke mond! Op foto vastgelegd!! Hanneke vond het vies, maar wel een warm tongetje 😉
Dit is echt om nooit te vergeten, zoenen met een Oerang Oetang!!

Omdat het verkeer in Jakarta een chaos is, word het geregeld door jan en alleman, die in return fooitjes krijgen van de automobilisten, heel apart. Ook lenen sommige mensen zich om bij opstoppingen bij mensen in de auto te stappen en ze een alternatieve route te wijzen tegen 2 euro, 3 kwartier meerijden.

Op aanraden van de Nederlandse expat, Remko, hebben in het Marriot het befaamde dinerbuffet genuttigd. Tegen 14 euro grazen van superdeluxe buffetten. Onbeperkt de beste sushi, tsasumi, italiaans, thais, choco-fontijn, taarten, Haagen Dazs ijs. Geweldig, één der beste diners ooit! Dus wie ooit in Jakarta komt, GO THERE !!

Indonesië is tot nu toe geweldig en nog veelbelovend!!!

Oostkust Australië!, camper, feest en toertjes!

May 3rd, 2008

De laatste 2 weken Australië en nu in Azië…

De laatste 2 weken in de nieuwe wereld langs de toeristische oostkust van noordelijk Cairns naar Brisbane afgezakt. Van daaruit gevlogen naar Azië. Na 3 en een halve maand in de nieuwe wereld zijn we flink hongerig weer wat cultuur te snuiven in Azië! Desondanks was de oostkust Australië boeiend en tropisch.

Whitsunday Islands (1-3 april)
Met een supersnelle zeilboot een 3 daagse toer gedaan in de Whitsunday Islands, aan de oostkust. Deze tropische eilandjes behoren tot de mooiste plekjes van het land. Mooie wittte strandjes, lekker gesnorkeld ook! Toch vonden deze beroemde Whitsundays wat tegen vallen, er bestaan mooiere plekjes in de wereld en we hadden zeer hoge verwachtingen!
Twee nachten aan boord geslapen en snel gezeild met dit schip dat internationale wedstrijden heeft gewonnen.

Agnes Water, Town 1770 en Fraser Island (4-12 april)
Lekker gechilled in de kleine kustplaatsjes Agnes Water en Town 1770. Daarna een 3 daagse toer gedaan naar Fraser Island. Fraser Island is een groot zandeiland vol regenwoud

Met een 4-wheel drive reden we van de pont het eiland op, banden wat leeg laten lopen voor de ruige off-road door het woud en scheuren maar! We zaten met zijn 6-en in de jeep en reden om de beurt. Toen Luuk reed had hij na 10 minuten een lekke band… Eerste keer band verwisseld, ook een hele ervaring met een krik en een groepje schreeuwerds die het allemaal beter weten!
S avonds sliepen we na de BBQ in de regen in zelf opgezette tenten, net weer een soort survival kamp in de ardennen. We scheurden nog veel over het strand (60 k/uur) waar iedereen links moet houden, ook gezwommen in de champagne pools. Al met al een uniek eiland in de wereld. Met vele loslopende wilde honden (dingos) was het snachts wel oppassen bij het plassen in de donkere duinen 😉
Daarna naar de plaats Noosa gereden en leuk opgetrokken met onze 3 nederlandse vrienden die we op de trip hadden ontmoet. Ook nog naar de dierentuin van de overleden Steve Irwin geweest. Erg leuk alle dieren uit australie nog eens up-close te zien (kangaroos, koalas, giga crocs etc.)

Brisbane (13-15 april)
In Brisbane onze camper ingeleverd en de stad bezichtigd, met een wat cooler klimaat dan het hoge noorden en een fijne cosmopolitan sfeer heel prettig toeven!

De 14e april naar de luchthaven afgereisd per trein (2 uur bezuiden Brisbane), daar overnacht om de volgende dag te vliegen naar Azie, maleisie. Klaar voor een echt nieuw hoofdstuk!!

Australia… downunder!!

April 1st, 2008

Sydney 15-19 februari

Van Nieuw Zeeland naar Sydney, Australie gevlogen. In de landing op Sydney zagen we het Opera House en Harbour Bridge al liggen onder de blauwe hemel.

Sydney maakte een overweldigende indruk, dit kwam omdat we 6 weken in rustig Nieuw Zeeland hadden gezeten, wat als land net zoveel inwoners heeft als Sydney alleen. In Sydney logeerden we in Kings Cross, full of sex, drugs & rock n roll (prostituees, vage barren).

Volgende dag afgesproken met Colombiaanse Juan, die we kennen van 31 dec. in Auckland in NZ, waar hij toen op vakantie was. Met Juan die in Sydney woont, ontdekten we Syndey; Harbour Bridge, Opera House, The Rocks (oude wijk met pakhuizen). S avonds wijn gedronken in het Hyde Park met Juan en zn vriendinnetje, omringd door hoge gebouwen en rumour van Sydney (zoiets als Central Park in NewYork).

Volgende dag met Celesete afgesproken, die we van de vorige wereldreis kennen. Leuk alle ins en outs van de stad te horen van een Australische. Laatste 3 dagen in Sydney mogen we bij Juan slapen, wel comfortabel weer… Verder nog Bondi Beach bezocht, bekendste strand van de stad.

Melbourne 20-23 februari

We hadden een tip gekregen dat je in Australie goedkoop en comfortabel kunt reizen. Dit kan d.m.v. een relocation te doen voor een camper/auto verhuurbedrijf. Dan breng je voor noppes een auto van A naar B en krijg je de benzine grotendeels vergoed. Na wat telefoontjes mochten we een auto van Sydney naar Melbourne rijden.

Melbourne is te vergelijken met Sydney, ook veel oude gebouwen in het centrum, een mooie botanische tuin, druk centrum etc. Toch vinden de inwoners dat de steden niet te vergelijken zijn. Het weer is enorm veranderlijk in de zuidelijkste grote stad van Australie.

Adelaide + Barossa Wijnstreek 24 feb.- 5 maart

Na ruim 2 dagen Melbourne kunnen we in 3 dagen een grote campervan naar Adelaide rijden. Super relax met zo een comfortabel motorhome reizen voor 5 $ per dag. We rijden de Great Ocean Road, 1 van de mooiste kustroutes ter wereld met stijle rotsige kliffen. Onder het genot van een wijntje in de camper zien we de zon achter de rotsen de zee in zakken, machtig mooi!

Bij het passeren met de grens met de staat Southern Australia, zo een 300 kilometer voor Adelaide wordt het landschap droger, we rijden door een wijnstreek. De camper parkeren we s avonds in de bush en Hanneke spot de eerste Kangaroo, schuwe beesten zijn het.

In Adelaide hebben we 9 dagen voordat we naar het rode hart van Australie (Alice Springs) vertrekken. Dat is het nadeel van relocations doen, je moet soms wachten tot er weer een camper beschikbaar is. We gaan een week in de nabij gelegen bekendste wijnstreek van Australie te werken, de Barossa Valley.

We gaan WERKEN, ja ja WERKEN!
Via een noticeboard in een hostel komen we in contact met Jacky, iemand die druivenplukkers regelt voor wijnboeren. Een week lang logeren we bij Jacky in haar supergrote houten landhuis en proeven het Australische leven en druiven onder de snikhete zon. We voelden onszelf een stel illegale Polen, samen met soms 20 andere plukkers! We startten om 07.00 uur als de zon nog laag stond.

We vonden het een geweldige week met 5x BBQ diners en heerlijke wijntjes en rondleidingen bij de boeren waar we plukten. Op Jackeys enorme landgoed zitten kangaroos, die we s avonds kunnen zien! Ook verdienen we wat cash, ook weer veel geleerd over de wijntjes. Bij een boer die biologische wijn maakt, mochten we na het plukken onze armen in de gistende warme geperste druiven en proefden wijntjes die lagen te rijpen op vat, echt speciaal! Omdat we alles mochten proeven wat we wilden waren we flink bezopen. (Als een kind in een snoepwinkel!!!)

Alice Springs en Ayers Rock, middle of the Outback! 6-16 maart

Met een splinternieuwe 4-wheel drive camper rijde we in 4 dagen van Adelaide naar rode hart van het continent, midden in the outback! 1500 Kilometer over een kaarsrechte weg met rood woestijnzand zonder enige bebouwing is dit een oneindige vlakte. Onderweg reden we BIJNA een schaap, hond en struisvogel aan, die met ons getoeter en koplampen de dood in de ogen keken en verschrikt van de weg jumpten!!

Langs de weg liggen veel dode aangereden kangaroos, geschept door Roadtrains, die s nachts doorrijden. Roadtrains zijn trucks van 50 meter lang hebben meetsal 3 (soms 4) opleggers en kunnen dus niet uitwijken als er wild op de weg is. Na 700 kilometer ligt Coober Pedi langs de route, de mensen in de woestijnplaats leven in huizen, uitgehakt uit rots. Dus mensen leven eigenlijk in holen in de berg, waar het met de hitte lekker koel blijft overdag. Coober Pedi is de opal (opal =half edelsteen) hoofdstad van de wereld.

In Alice Springs (centrum van Australie) doen we een 3-daagse toer met 25 backpackers naar Ayers Rock (icoon van Australie) en nog 2 nabijgelegen gebergten; Kings Canyon en Kata Tjuta. Ayers Rock is de grootste rots ter wereld te midden van platte woestijn. De rore rots gebergten waren ook indrukwekkend. Het was bloedheet met een kurkdroge 40 graden!
S avonds zaten we met bier rond een kampvuur, we sliepen in openlucht onder de volle sterrenhemel. Het koelt s nacht nauwelijks af. S morgens 5 uur op voor zonsopgang en s avonds voor -ondergang. Een zwaar toertje al met al!

Alice Springs naar Darwin 17 – 23 maart

Van Alice Springs zijn we in 4 dagen naar Darwin in het noorden van Australie gereden, weer 1500 kilometer door de woestijn… Op en zeker moment ging de droge hitte over in een vochtige hitte. (Van sauna naar Turks stoombad zegmaar) Het werd ook groener, we reden de woestijn uit en de tropen in, dichter naar de evenaar toe.

Op de route bezochten we Mataranka, een thermale bron in de jungle. We zaten in een zwembad temidden van palmbos heerlijk te badderen na en lange autorit. Ook hebben we een dag in Litchfield Nationaal Park gespendeerd. Vlakbij noordelijk Darwin gelegen zit dit park vol watervallen en natural swimming holes in de rotsen.

Op 20 maart reden we Darwin binnen en ter gelegenheid van Hannekes 30ste verjaardag logeerden we in een suite in het Crowne Plaza Hotel. Heerlijk die luxe en privacy als een eilandje van ultiem comfort in het leven van een arme backpacker…

Minpuntje van de dag was dat Luuk met de campervan een andere auto schampte bij het inparkeren voor het hotel. In alle exitement (Hanneke wist niks van de hotelverassing) kon Luuk het minder goed inschatten met de grote bus en verloren we ons eigen risico van 1000 $, auw auw…

In Darwin zijn we naar een krokodillenboerderij geweest, aan 4 meter lange zoutwater krokodillen werden kippenkoppen gevoerd. De kip hing aan een touw boven het water boven de krokodil. Deze springt daarop uit het water meters omhoog en de kaken van de enorme bek klapten met veel lawaai op elkaar, machtig mooi!! (als 2 zware stoeptegels op elkaar)

Cairns, Great Barrier Reef en Cape Tribulation 24 -29 maart

Van Darwin (midden noorden) vlogen we naar Cairns (noordoosten van het continent). We moesten al om 02.30 uur opstaan voor de vroege vlucht. In Cairns haal de Anke ons op van het vliegveld, we hebben haar in september op de bruiloft in Wenen ontmoet. Cairns is de gateway naar het Great Barrier Reef, het grootste koraalrif ter wereld. Anke had voor ons en dagtoer geregeld op een luxe boot, een heerlijke dag op het water en geweldige luxe. Na 3 uur varen arriveerden we bij het rif waar we s morgens snorkelden, smiddags hebben we gedoken bij Coral Gardens. We zagen een grote zeeschildpad van dichtbij evenals veel chemische gekleurde vissen, waaronder de welbekende Nemovis.

Vanuit Cairns (noordoosten) hebben we voor 18 dagen een campervan gehuurd die we zullen rijden tot Brisbane (middenoosten) om de noordelijke helft van de oostkust te zien.

Vanuit Cairns reden we noordwaarts naar Cape Tribulation, waar de jungle tot op het strand loopt. Heel bijzonder, maar met dit vele groen gaat veel regen gepaard. We kregen dus lekker wat warme douches op ons hoofd!

Vandaag gaan we naar de Whitsunday Islands voor een 3 daage tocht op een zeilboot. 15 April vliegen we naar Maleisie, nog enkel 2 weken in Australie liggen voor ons!

Nieuw Zealand (2e deel)

February 28th, 2008

Verslag van de 2e helft van 6 weken Nieuw Zeeland, het zuidereiland.

Het zuidereiland van dit land bevalt ons beter dan het noorder. Van de bevolking van NZ (ruim 4 miljoen) woont 2 en een half miljoen in Auckland op het noorder eiland, het zuidereiland is veel leger. Ook herbergt het meer natuurschoon.

20-26 januari Abel Tasman Nationaal Park
Dit park behoort tot NZs toppers en meest populaire. We hebben ons een week vermaakt met lange wandelingen langs goudkleurige baaien met kristalhelder water en liepen door oerbos over glooiende heuvels.

20-22 januari
Naar een DOC camping gereden in het Abel Tasman park. Volgende dag gewandeld door een mystiek oerbos met bomen onder een sluier van mossen, waar scenes van Lord of the Rings zijn opgenomen.
Voor de 2e nacht op dezelfde camping gestaan, het stormde en regende. Camperen is dan maar niks, gelukkig bleef het bij 1 keer in heel nieuw zealand dat we weggeregend waren. Maar weer eens in een hostel geslapen!

23 januari
Na regen komt superweer! Naar de kust gereden, helaas was de enige DOC-camping volgeboekt die dag. Eerst een wandeling van 8 uur gemaakt, echt fantastische scenery! S avonds maar wild gaan camperen in het Abel Tasman Park, want we wilden niet weer een eind rijden naar een andere camping.

24 januari
Na een onrustige nacht in een open veld werden we om 7 uur wakker gemaakt door de parkranger. Hij tikte op de tent, we moesten direct vertrekken en betalen (camping fee). We baalden enorm, want hadden een slechte nacht gemaakt zonder faciliteiten en moesten er nog voor betalen ook!
Naar de camping gegaanen tent daar opgezet en gezellig met andere backpackers geouwehoerd die ook door de parkranger waren gewekt.
Weer mooie wandeling gemaakt in het park. S avonds konden we wel op de camping slapen. Met onze zere voetjes bij het campvuur gepraat met geemigreerde Nederlanders en Vlamingen.

25 januari
Vertrokken naar een ver afgelegen gratis DOC camping in t Abel Tasman Park. Daar aangekomen merken we dat we onze gasbrander zijn vergeten! Hoe gaan we nu koken? Ilegaal houtvuur gemaakt en de pannen daarin verhit. Hele ervaring zo te koken!
We zien dat onze campeerplek die dag een homo-ontmoetingsplaats is, mannen in autos die elkaar bestuderen…. gezellig!!!

26 januari
Vroeg vertrokken voor onze 3e en laatste wandeling langs de kustlijn van het Abel Tasman park. Gestart om 9 uur liepen we tot 16 uur en toen weer hetzelfde stuk terug. Om 2130 uur waren we terug, heel mooi!
Aan het eind vd wandeling, we hadden snel gelopen om voor het donker terug te zijn, waren we kapot en fantaseerden over McDonalds want we hadden enorme honger! Mmm…
S avonds reden we door de donkere nacht op zoek naar een slaapplaats. Gelukkig! De KFC was nog open! Hongerig verorberden we de patatjes en kip om daarna met de autostoel naar achteren op de carpark voldaan in slaap te vallen…

27-31 januari en 1 februari Pannekoekrotsen, gletsjers, vulkaanbadjes en homestay
Opgestapelde rotsen gezien. De 2 beroemde Frans Jozef en Fox gletsjers van dichtbij ervaren. De Copland trek gelopen in 2 dagen en daar in thermale badjes onder de sterrenhemel gerelaxed. Op de terugtocht ontmoetten we James, een echte Nieuwzealander of Kiwi zoals ze zichzelf noemen. Bij hem en zijn gezin 2 dagen gelogeerd.

27 en 28 januari
Naar camping gereden een stuk verder en kampvuur gestookt. Volgende dag pannekoekenrotsen bezocht in Punakaki. Indrukwekkende rotspartijen van (zo lijkt het) opgestapelde plakjes rots met daarin doorgangen waar de zeegolven luid bulderend in breken.

29 januari
Gletsjerdag!

Vandaag de 2 beroemdste gletsjers van NZ bewonderd, de Franz Jozef- en de Foxgletsjer. Gletsjers zijn ernorme massaas sneeuw en ijs, die vanuit berghellingen hoog in de bergen naar beneden worden gestuwd. Wij zagen de onderkanten van de gletsjers, die langzaam smelten. Gelukkig was het zonnig, dus sneeuw en ijs schitterden mooi, temidden van beboste bergen.

30,31 januari & 1 februari
Copland Track. De ene dag in 7 uur heen gelopen, volgende dag zelfde weg terug. Mooie looptocht langs rivieren en beekjes, bergen en oerbossen. We campeerden bij de alpenhut op 300 meter hoogte. S avonds lagen we uren in de natuurlijke thermale vulkanische badjes, omringd door besneeuwde bergtoppen en een magische sterrenhemel. Na 2 uur in de hete badjes te liggen, was het s avonds koud in onze tent!!
STERRENHEMEL… In NZ kun je de melkweg zien, omdat het erg zuidelijk op het zuidelijk halfrond is. Bij heldere nacht zie je zoveel sterren, die tezamen hele lichamen vormen. We hebben ook Mars gezien! De mensen in NZ weten veel meer over de sterren dan Europeanen.
Op de terugweg van de trekking, de volgende dag, ontmoetten we James, een NZ-er of Kiwi zoals ze zichzelf noemen. Hij had een lift nodig, dus kon hij 3 uur lang met ons meerijden. Als dank mochten we bij hem en zijn gezinnetje logeren. We hebben 2 nachten bij James en Rachel geslapen, echte NZ-gastvrijheid. In NZ is een volksuitdrukking – Sweet Ass -, wat iets als helemaal prima of OK! betekent.

2 – 8 februari Queenstown, Milford Sound en de Cathlins.
Toeristisch plaatsje Queenstown bezocht, de fjorden van de Milford Sound bevaren en kicking back in het afgelegen nationaal park The Cathlins.

2,3, & 4 februari
Van Wanaka naar Queenstown gereden, wat beiden mooie plaatsen zijn aan een meer in de bergen. Swinters heel mooie wintersportoorden. In Queenstown (erg toeristisch) wilden we Skydiven (uit vliegtuig springen en na eerst vrij val met parachute landen), we hadden geboekt!!
Helaas waren alle skydives de volgende geannuleerd, vanwege de harde wind. We baalden enorm, want hadden ons enorm verheugd.
Maar het ergste is nog dat alle fotos van de afgelopen maand in NZ weg zijn. De camera gaf een error en bij de fotowinkel brachten ze het slechte nieuws. Enorme domper! We formatten de memorycard en kijken het weer even aan…. In de namiddag naar de beroemde Milford Sound gereden.

Het rijden in NZ bevalt enrom, files en flitspalen moeten nog uitgevonden worden. De wegen zijn praktisch leeg en we rijden links (net als de rest ;-)) We zien veel campers rijden, ideaal NZ te bereizen met camper of auto met tentje zoals wij.

5 februari
Vandaag over een prachtige route door de bergen het laatste stukje richting de – Milford Sound – gereden (de highlight van NZ).
In de Milford Sound een cruise geboekt en 3 uur lang door de indrukwekkende fjorden gevaren. De hoge bergen lopen vertikaal de zee in, zijn zeer groen want hier valt 7 meter regen per jaar! Tijdens de cruise veel dolfijnen en zeehonden en zelfs pinguins gezien.

6 – 8 februari
Vanuit Milford Sound pakken we de toeristische route langs de verre zuidkust van NZ richting Dundedin. Dit gebied heet de Cathlins en heeft ruige kust met hoge kliffen. Op het zuidelijkste puntje van het zuidereiland gestaan en in Curio Bay dolfijnen gespot. we stonden 3 nachten met ons tentje aan zee.

9 – 15 februari Dundedin en Oamaru, Albatrossen en pinguins.

9 en 10 februari
In Dunedin doken we, hanneke liep voorop, meteen de grootste chocoladefabriek van NZ in, Cadbury. Rondleiding gedaan en chocola gegeten. In Dunedin 2 nachten in de auto geslapen en botanische tuinen bezocht.

11 februari
We gaan naar het Otago schiereiland, waar we een Albatroskolonie bezoeken. Het is de enige ter wereld op het vaste land. We zagen er zelfs een paar vliegen. De Albatros is de airbus onder de vogels met vleugelspanwijdte van 3 meter kan deze vogel 1000 km achtereen vliegen. Heel bijzondere toer en niet omdat prins Charles hier is geweest in 2005 😉
S middags op een strand gelopen en daar zagen we zeeleeuwen. De beesten kunnen bijten met hun grote tanden, dus dichtbij komen is gevaarlijk. Omdat we een mooie close-up foto wilden, liepen voetje voor voetje naar eentje toe. Er lagen ook wat rotsen op het strand en we schrokken ons rot, toen er een brul klonk van 2 meter bij ons vandaan, we zagen een open bek met glimmende tanden! We hadden een andere zeeleeuw over het hoofd gezien!!! Onze nekharen stonden recht en we renden weg. Echt super deze dieren zo in het wild te zien.

12 februari
Naar de plaats Oamaru gereden en daar een blue pinguin (kleinste ter wereld) toer geboekt. Bij het vallen van de nacht komen ze na een dag in zee het land / rotsen op waggelen. Met een speciale lamp zagen we ze scherp. Een stuk of 80 kwamen aan land. Op het land spenderen ze de nacht in holen. Echt enorm bijzonder! Een hoogtepunt in NZ.

13 & 14 februari

Weer terug naar Dunedin, na 2 nachten op de DOC-camping (department of conservation). Deze campings zijn ideaal en kosten (bijna) niks. Volgende dag vroeg ingecheckt bij een hostel, waar hanneke die dag bleef en Luuk reed de auto die we 6 weken hebben gehad terug naar Queenstown voor de drop-off. Onderweg 2 Zweedse lifters meegenomen, daarna met de bus weer 5 uur teug naar Hanneke in Dunedin.

15 februari
Vandaag vliegen we in ruim 3 uur vanuit NZ naar Sydney in Australie. Klaar voor een nieuw hoofdstuk in onze reis.

========
Nu alweer 2 weken in Australie! We zijn in Sydney, Melbourne en nu Adelaide. Morgen naar wijnboerderij druiven plukken en 6 maart vertrekken we naar de grote rode rots in het midden van het land, Ayers Rock.

We willen verder nog een gedeelte van de oostkust doen. We blijven zeker tot in april in Australie. Afstanden zijn hier zo groot!!

Groetjes van ons uit down-under!

Nieuw Zeeland

January 20th, 2008

Voelt weer als vanouds, weer in een internetcafeetje een reisveslagje intypen… 😉

Vliegreis NL- NZ (Nieuw Zeeland), 29-31 december 2007

29 December het vliegtuig ingestapt en in 10 uur naar Shanghai gevlogen. Na een paar uur wachten op Shanghai aiport kregen we bij het inchecken voor de vlucht naar Nieuw Zeeland te horen dat we geweigerd werden! reden; we hadden geen doorgaande vlucht vanuit NZ. We schokken ons te pletter!!
Per telefoon spaken we met de migration (douane), die ons uitlegde wat de vereisten waren om NZ binnen te komen. We moesten met een uur al boarden voor de vlucht, dus we zagen het niet zitten a la minute een doorgaande vlucht te boeken vanuit NZ.

Maar de migration liet ons geen keus en de verbinding werd verbroken… We waren desperate! ;-( Volgende vlucht naar NZ zou 2 dagen later zijn en we zouden misschien nieuwe tickets moeten kopen! Whaah!!! En Chinees visum regelen voor 2 dagen Whaaah!!!

Ten einde raad maar opnieuw gebeld met de migration in NZ en na veel praten werden we toegelaten onder voorwaarde dat we bij aankomst in NZ direct een vervolgvlucht zouden boeken. OOOH!! Wat waren we opgelucht!!

Tijdens de vlucht naar NZ met Air New Zealand maakten we kennis met de Nieuw Zeelanders. De crew maakte met funny accent steeds grapjes.
In Auckland bij de douane via internet voor 15 februari naar Sydney geboekt. Geen flexibiliteit meer in de reisduur in NZ, helaas…

Toen we in het hostel in Auckland arriveerden, meteen autootje geboekt voor 6 weken (15 euro p.d.). Vanwege het hoogseizoen leek snel boeken ons het best. S middags rondje in Auckland gelopen, het deed aan San Francisco denken, doet ook Amerikaans aan, is ook heuvelachtig en ruim opgezet, ligt aan zee en is ook lekker warm.

S middags 2 uurtjes geslapen, was na 2 nachten in het vliegtuig + 12 uur jetleg wel nodig. S avonds in hostel bubbelwijn gedonken en samen met andere backpackers, onze nieuwe vrienden van die avond, het nieuwe jaar ingegaan. S nachts kwamen we Cirstie (heeft Luuk in Parijs mee stage gelopen) tegen op straat. Wat een toeval!

Auckland: 1 en 2 januari

Nieuwjaarsdag beseffen we met de 25 graden en warme zon dat onze winter voorbij is. Na lekker uitslapen zijn we op nieuwjaarsdag naar het strand gegaan en hebben een nieuwjaarsduik gemaakt. Volgende dag tent en kampeerspullen gekocht, we moeten low budget. NZ is iets goedkoper dan thuis, maar alsnog…

Bay of Islands: 3 en 4 januari

Over slingerende wegen met ons kleine autootje naar de Bay of Islands gereden in het noorden van het noorder eiland. The Bay of Islands kenmerkt zich door veel groene (schier)eilandjes, helaas was het zwaar bewolkt toen wij er waren.

Rotorua: 5 – 8 januari

Van de Bay of Islands zuidwaarts gereden en via Auckland en een honingcentrum (lekker honingijs!!) in Rotorua aangekomen. Rotorua staat bekend om zijn geijsers. In het stadspark komen overal (grote) rookfluimen uit borrelende modder!! (lord of the rings landschap!)
We kampeerden bij een hostel met buitenzwembadje met water uit natuurlijke bron van 40 graden, lekker warm s avonds met koud bier.

Een wandeling van 8 uur gemaakt in een oerbos (Red Wood forest) bij Rotorua in de regen. Gelukkig was het niet koud, het weer sukkelt de laatste dagen.

Tongariro Crossing: 9 – 12 januari

Via Lake Taupo naar Tongariro gereden en neergestreken op een camping in Tongariro National Park.

Volgende dag bijtijds met een busje vertrokken naar de Tongariro Crossing, de mooiste dagwandeling van NZ, zo wordt gezegd. Samen met hordes wandelaars (het is tenslotte hoogseizoen) liepen we langs vulkanen en groene vulkaanmeertjes en door oerbos. Steeds bergop en -af, 7 uur lang. Mooi!
De volgende dag op een gratis camping van de Department of Conservation van NZ (draagt zorg voor de natuur in NZ) gecampeerd. We waren helemaal alleen, omringd door beboste bergen en hebben er s avonds een groot vuur gemaakt. Lekker back to nature!

Welington the capital city: 13 – 15 januari

Deze hoofdstad vonden we ook lijken op San Francisco, het waaide enorm, ligt aan zee, heuvelachtig en houten huizen. De boot naar het zuidereiland vertrekt hier vandaan. Onze tent vloog bijna de lucht in door de storm, we stonden bovenop een berg.
In Welington het nationaal museum en botanical gardens bezocht. In het parlementsgebouw hadden we een rondleiding door de slechts 150 jaar geschiedenis van de staat.

Veerboot naar zuidereiland en wijnstreek: 15 en 16 januari
Na ruim 2 weken op het noordereiland vertrokken naar het zuidereiland, wat nog mooier moet zijn.
Op de enorme 7 decks veerboot voeren we in 3 uur van Wellington naar Picton (zuidereiland). Het laatste stuk van de overtocht voeren we door de Marlborough Sounds, zeewater-inhammen tussen langgerekte bergachtige groene schiereilanden en eilandjes.
Abel tasman, de Nederlander die NZ ontdekte in 1648, voer hier als eerste binnen. De provincie Zeeland heeft inderdaad wat vergezochte gelijkenissen met dit eilandsgedeelte.
Direct van de veerboot zijn we naar de wijnregio gereden, Marlborough Wineregion. Nabij het plaatsje Renwick een proeverij gedaan, want we hadden dorst 😉 Deze regio krijgt de meeste zon van het land.
Volgende dag op een camping aan zee gestaan. Nadat we de volgende dag uit onze tent werden gebrand, was een duik erg verfrissend! Nog 3 wijnboertjes bezocht en wijn gekocht. Ze hebben druiven die ook in de Elzas groeien (Pinot Noir, Pinot Gris, Gewurztraminer etc.). Daarna naar de Marlborough Sounds gereden (promilage in Luuks bloed liet het nog net toe…)

Marlborough Sounds en Nelson: 17 – 19 januari
Op mooie camping aan groene baai gestaan. We ontmoetten telkens leuke mensen, deze keer Nederlanders die al 12 jaar in NZ wonen. Interessant ieders levensverhaal en beweegredenen tot emigreren te horen. Ook zien we keer op keer dezelfde mensen terug, die we eerder ook ontmoeten, leuk weerzien steeds! Mooie dagwandeling gemaakt langs de Queen Charlot Track. Vergezichten op zeeblauwe baaitjes, ingesloten door bergen. In Misletoe Bay gezwommen en terug naar onze tent in Portage hebben we gelift. Een surfhippie in een busje nam ons mee.
Next day naar andere baai gelopen en daarna vertrokken naar het plaatsje Nelson.
Gemoedelijk en knus en we zitten in Nelson in een leuk hostel met zwembad en sauna. Zitten dus nu in het zonnetje dit verslag te schrijven. Vanmiddag rijden we naar het Abel Tasman park.

Camperen in het nu zonnige NZ bevalt goed, ons autootje rijdt ook prima, maar het is natuurlijk niet echt backpacken zoals eerst. Dat komt ook omdat we in een westers land reizen. Cultuur proeven is er niet echt bij!
In Nieuw Zeeland is 10% van de bevolking van Nederlandse afkomst. Overal kunnen we rookworst kopen en we zagen oliebollen op de markt!
Nu 3 weken op reis groeit langzaam het besef dat het geen vakantie is.

Veel lieve groetjes vanuit het verre NZ!